۳
۴
تمرکز بر دیگر کاربران جاده‌ای
پیشنهاداتی برای ارائه‌ها
۵
۶
تمرکز بر اندرکنش بین خود و دیگران.
موقعیت‌های خطرناک
پیشنهاداتی برای ارائه‌ها
۷
۸
تمرکز بر خطرات آتی با توجه به احتمال استفاده از وسایل موتوری در آینده نزدیک
پیشنهاداتی برای ارائه‌ها
۳-۱- برنامه درسی
هدف از آموزش ایمنی ترافیک، تعلیم نحوه مواجهه با ترافیک، سالم ماندن در آن و تبدیل شدن به کاربران جاده ای مسئول و محتاط به کودکان بدون به خطر انداختن خود یا دیگران، است. به این منظور آنها به شناخت رفتار و خطرات، فراگیری قوانین و مقررات و شناخت از کاربران جاده ای نیاز دارند. همچنین آنها نیازمند آمادگی و هوشیاری جهت رفتار مناسب در موقعیت های ترافیکی هستند.
یک موضوع مهم برای تمامی انواع آموزش به کودکان عبارت از اجتماعی کردن آنها به وسیله درک تدریجی قوانین اجتماعی و رفتار در بین دیگران، است. آموزش ایمنی ترافیک می تواند تا حد بسیار زیادی به این مهم کمک کند. عواقب عدم شناخت قوانین برای تعامل اجتماعی می تواند به خطرات زیاد در ترافیک منجر شود.
۳-۲- پیش دبستان
برای کودکان کم سن و سال، والدین و دیگر بزرگسالان مسئول ایمنی کودکان در ترافیک هستند. مسئولیت آنها عبارت از محافظت از کودکان در برابر خطرهای ترافیک است. بنابراین آموزش ایمنی ترافیک به فرد فرد کودکان باید بیشتر بر آماده‌سازی آنها برای برخورد با ترافیک به عنوان یک کاربر جاده‌ای مستقل در سنین بالاتر بپردازد.
در مهد کودک‌ها و کلاس‌های پیش دبستانی می‌توان این کار را با فعالیت‌ها و موادی که کودکان را درگیر مسئله کند، انجام داد. مسائل مهم عبارت از قوانین اولیه مربوط به عابرین پیاده و آگاهی از خطرات است.
آموزش عملی توسط آموزش دهندگان را می‌توان در زمین‌های بازی و یا در ترافیک واقعی (هر کدام امکان‌پذیر باشد) انجام داد. بزرگسالان باید مکان‌های امن برای توقف کردن، محل‌های عبور و بازی را برای کودکان مشخص نمایند.
آموزش عملی باید با فعالیت‌های زبانی و عملی در قبل و بعد از آن همراه باشد.
کودکان در نقش سرنشین:
لازم است والدین از مسئولیت خود در زمینه صندلی کودک و کمربند ایمنی برای کودکانشان و سوار و پیاده شدن از اتومبیل در جهت صحیح، اطلاع داشته باشند. آموزش دهندگان در مقطع پیش‌دبستانی و در کلاس‌ها می‌توانند با صحبت کردن در این زمینه به تقویت آن کمک نمایند.
۳-۳- دبستان
۳-۳-۱- سالهای اول تا سوم
آموزش ایمنی ترافیک در کلاس‌های پایین‌تر باید بر موقعیت‌های ساده و بخشی از قوانین که به رفتار کودکان در ترافیک مربوط و لازم است، تمرکز یابد.
آموزش در سالهای اولیه باید با اساسی متمرکز و با ارجاعات به مسائل و شرایط شناخته شده برای کودکان صورت گیرد.
تمرکز باید بر نقش کودکان به عنوان عابر پیاده قرار گیرد. کودکان در این سنین قادر به تحلیل موقعیت‌های پیچیده ترافیکی نیستند و بنابراین باید به آنها برای یافتن محل‌های ایمن برای بازی، پیاده‌روی و عبور از عرض خیابان کمک کرد. آموزش باید تا حد ممکن به کودکان برای استفاده از محل‌های امن به روش صحیح کمک نماید. محیط محلی و مسیر کودکان برای رسیدن به مدرسه باید به عنوان اساس آموزش مورد استفاده قرار گیرد. آموزش باید تا حد زیادی از دیدگاه کودکان ارائه شود.
نقش کودکان به عنوان سرنشین نیز باید بخشی از آموزش‌ها را شامل شود.
۳-۳-۲- سالهای چهارم تا پنجم
دانش‌آموزان در این سنین فواصل بیشتری از محیط اطراف خانه و مدرسه می‌پیمایند و با مکان‌ها و شرایط ترافیکی جدید و در نقش‌های متفاوت (عابر پیاده، دوچرخه‌سوار و سرنشین) مواجه می‌شوند.
باید به دانش‌آموزان در زمینه نحوه برخورد با شرایط ترافیکی جدید و پیچیده‌تر آموزش داد و می‌توان به طور عمیق‌تر به موضوعات خطرناک خاص پرداخت.
