ج- ممنوعیت سفر خارجی
مورد دیگری که در قطعنامه آمده بود، اعمال تحریم تردد علیه مقامات لیبیایی بود که در بند های ۱۵و ۱۶ بیان شده است. این تحریم علیه ۱۷ نفر از اشخاص و مقامات شاخص رژیم قذافی می باشد که مورد تحریم مسافرتی قرار گرفتند و کشورها از اجازه مسافرت به این افراد منع شدند. اسامی این افراد در ضمیمه یک قطعنامه فهرست شده است.
د- انسداد دارایی
طبق بندهای ۱۷ الی۲۱ قطعنامه ۱۹۷۰ حساب های افراد و تشکیلات حکومتی لیبی مسدود می باشد. این افراد ۶ نفر از جمله قذافی و فرزندانش بودند که شرح آن در ضمیمه۲ قطعنامه آمده است.
ه- نظارت بر اجرای قطعنامه
طبق بند های۲۴ و۲۵ قطعنامه نیز برای نظارت بر تحریم ها و اجرای مفاد قطعنامه تاسیس کمیته نظارتی پیش بینی شد تا جدیت جامعه بین المللی را در برخورد باحکومت لیبی نشان دهد.
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
بند۲- قطعنامه ۱۹۷۳
با ادامه درگیری ها و پیشروی نیروهای دولتی به سوی شهرهای تحت کنترل مبارزان، اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس و برخی دولت های دیگر اقدامات جدی سازمان ملل برای حمایت از غیر نظامیان را خواستار شدند.[۲۱۴]
این درخواست ها بطور مشخص بر ایجاد منطقه ممنوعه پروازی بر فراز لیبی متمرکز بود تا مانع حمله هواپیماهای جنگی لیبی به مردم گردد.مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای ملی انتقال لیبی، از جامعه بین المللی خواست تا هر چه سریعتر برای حمایت از شهروندان لیبیایی وارد عمل شود. وی گفت:تمام مناطق بنغازی در حال حاضر بمباران می شوند. جامعه بین المللی و جهانیان آزاده باید برای ممانعت از نسل کشی شهروندان وارد عمل شوند.[۲۱۵]
تصویب قطعنامه ۱۹۷۳ در نتیجه آن همدر زمان بسیار کم از تصویب قطعنامه ۱۹۷۰ درنتیجه شرایط استثنایی لیبی می باشد.رژیم لیبی در رابطه با خواسته های شورای امنیت به خصوص اجازه عبور به کمک های بشر دوستانه در مسیر شهر های مسراته و اجدابیه، شدت یافتن سرکوب ها در لیبی و خطر سقوط شهر بنغازی که مرکز مخالفان بود و در صورت سقوط احتمال قتل عام گسترده ای توسط نیروهای قذافی وجود داشت. همچنین حمایت سازمان های منطقه ای ، سه کشور آفریقای عضو شورای امنیت یعنی نیجریه،گابن،آفرقای جنوبی و لبنان به عنوان نماینده کشور های عربی در شورای امنیت سازمان ملل دست به دست هم دادند تا قطعنامه ۱۹۷۳ توسط چین و روسیه وتو نشود امریکا نیز که در ابتدا تمایلی برای مداخله در لیبی نداشت تلاش زیادی را برای تصویب قطعنامه به عمل آورد.[۲۱۶]
درنهایت پس از رایزنی های فشرده، قطعنامه۱۹۷۳ شورای امنیت که پیش نویس آن از سوی بریتانیا، فرانسه و لبنان تهیه شده بود با ۱۰ رای مثبت آمریکا، انگلیس،فرانسه ،پرتغال،لبنان، کلمبیا، بوسنی هرزگوین ، نیجریه،آفریقای جنوبی و گابن ،و با ۵ رای ممتنع چین، روسیه، آلمان، برزیل و هند در ۱۷ مارس ۲۰۱۱ به تصویب رسید.
قطعنامه با احراز این امر که وضعیت در لیبی صلح و امنیت بین المللی را تهدید می کند، بر اساس فصل هفتم منشور تصمیمات متعددی را اتخاذ نمود. اقدام نظامی برای حمایت از غیر نظامیان، ایجاد منطقه ممنوعه پروازی[۲۱۷] و تحریم هوایی لیبی[۲۱۸]بود که علاوه بر اینها قطعنامه تحریم تسلیحاتی، انسداد دارایی ها و ممنوعیت سفر برخی از مقامات لیبی به خارج که در قطعنامه ۱۹۷۰ تصویب شده بود مورد تاکید قرار گرفت.[۲۱۹]
این قطعنامه پا را فراتر از قطعنامه ۱۹۷۰ گذاشت و اعمال منطقه پرواز ممنوع به فراز لیبی را تصویب کرد. با این که در قطعنامه قبلی درخواست آتش بس فوری داده شده بود، ولی در زمان تصویب این قطعنامه بمباران ها از سوی نیرو های رژیم قذافی کما کان ادامه داشت و حتی شدت گرفته بود. قذافی با سلاح های سنگین مناطق غیر نظامی را هدف قرار داده بود. در این قطعنامه برای جلوگیری از به کار گیری خشونتی به این اندازه، برای اولین بار منطقه ممنوعه پروازی بر فراز کل قلمرو لیبی مقرر و اعلام شد. در این قطعنامه همانند قطنامه قبلی، در مورد ورود مزدوران به لیبی هشدار داده شد و مجوز کشور ها برای بازرسی محموله های به مقصد لیبی تقویت گردید. مضافا این که در این قطعنامه تمام پروازها به لیبی ممنوع شد. همچنین دارایی های تمام مقامات لیبیایی مسدود گردید و قید شد که این توقیف اموال تا زمانی ادامه دارد که بتواند برای کمک به مردم لیبی مورد استفاده قرار گیرد. در واقع، این قطعنامه تحریم های مالی مقرر در قطعنامه قبلی را تشدید کرد. علاوه بر کمیته نظارت بر تحریم که در قطعنامه قبل شکل گرفته بود، بر اساس این قطعنامه یک هیئت کارشناسان برای پیگیری و اجرای همه تحریم ها به وجود آمده این هیئت بر خلاف اعضای کمیته تحریم که مرکب از تمام اعضای شورای امنیت بوده شامل کارشناسانی مستقل بوده که از سوی دبیر خانه ملل متحد منصوب شده و ممکن است ارتباطی با اعضای شورای امنیت نداشته باشند. گزارش این کارشناسان در رابطه با اجرای تحریم ها بسیار حائز اهمیت است.[۲۲۰]
قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت تنها منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی را تصویب نمی کند بلکه برای«همه اقدامات لازم» جهت دفاع از نظامیان فرا می خواند که تغییرات و جدی شورا به سمت استفاده از زور با هدف حمایت از بشر منعکس می کند.
قطعنامه در دو مورد اقدام نظامی را تجویز نموده است مورد اول برای حمایت از غیر نظامیان و مورد دوم در جهت ایجاد منطقه ممنوعه پروازی.
۱- حمایت از غیر نظامیان
کلیدی ترین مهمترین بخش قطعنامه مبحث مربوط به توسل به زور برای حمایت از غیر نظامیان می باشد. در این خصوص بند۴ قطعنامه مقرر می دارد :
به کشور های عضو… اجازه می دهد که کلیه اقدامات لازم را، با رعایت بند۹ قطعنامه۱۹۷۰ ، برای حمایت از غیر نظامیان و مناط