عدالت رویهای
۳۹/۰
٠٠١/٠
عدالت مراودهای
۲۹/۰
٠۰۲/٠
عدالت توزیعی
۴۳/۰
٠٠١/٠
با توجه به جدول شماره ۸، ملاحظه میشود که روابط مثبت و معناداری (۳۹/۰، ۲۹/۰، ۴۳/۰) به ترتیب بین انواع عدالت سازمانی رویهای، مراودهای و توزیعی با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی وجود دارد.
در ادامه به بررسی رابطه نوع ساختار سازمانی و نوع عدالت سازمانی با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی با بهره گرفتن از رگرسیون چندگانه پرداخته شده است. برای این منظور نوع ساختار سازمانی دانشگاه متغیر پیش بین و نوع عدالت سازمانی به عنوان متغیر وابسته و احساس خودکارآمدی حرفهای اساتید به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده است. شکل شماره ۲ نشان میدهد که احساس خودکارآمدی حرفهای اساتید از طریق واسطه متغیرهای نوع ساختار سازمانی (تواناساز، بازدارنده) و نوع عدالت سازمانی (رویهای، مراودهای و توزیعی) با یکدیگر، پیشبینی میشود.
بین ساختار تواناساز با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی (۰۱/۰≥ P و ۴۵/۰- = β) رابطه منفی معنادار، بوجود دارد. همچنین بین ساختار بازدارنده با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی (۰۱/۰≥ P و ۶۶/۰ = β) رابطه مثبت معنادار، وجود دارد.
بهعلاوه بین عدالت رویهای با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی (۰۱/۰≥ P و ۳۹/۰ = β) رابطه مثبت معنادار، بین عدالت مراودهای با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی (۰۱/۰≥ P و ۲۴/۰ = β) رابطه مثبت معنادار، بین عدالت توزیعی با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی (۰۱/۰≥ P و ۴۸/۰ = β) رابطه مثبت معنادار، وجود دارد.
مطابق شکل (۳) ملاحظه میشود که ساختار تواناساز با واسطه عدالت رویهای پیشبینیکننده مثبت و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۶۹/۰ = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، ساختار تواناساز با واسطه عدالت مراودهای پیشبینیکننده مثبت و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۷۲/۰ = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، ساختار تواناساز با واسطه عدالت توزیعی پیشبینیکننده مثبت و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۲۹/۰ = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، میباشند.
همچنین ساختار بازدارنده با واسطه عدالت رویهای پیشبینیکننده منفی و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۴۲/۰- = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، ساختار بازدارنده با واسطه عدالت مراودهای پیشبینیکننده منفی و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۵۱/۰- = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، ساختار بازدارنده با واسطه عدالت توزیعی پیشبینیکننده منفی و معنادار (۰۱/۰≥ P و ۲۳/۰- = β) احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی، میباشند.
به منظور تعیین برازش مدل نیز، با بهره گرفتن از نرم افزار Liserl، مقادیر مختلف برازش محاسبه شد (شکل شماره ۱). بر این اساس با توجه به بالا بودن شاخصهای برازش[۸۹] NFI و [۹۰] GFI و پایین بودن شاخص خطای [۹۱]SRMR ، میتوان دریافت که مدل مذکور از برازش بالایی برخوردار میباشد.
شاخص
مقادیر برازش
GFI
۸۱/۰
NFI
۶۶/۰
SRMR
۱۰/۰
شکل ۲: بررسی رابطه نوع ساختار سازمانی و عدالت سازمانی با احساس خودکارآمدی حرفهای اعضای هیأت علمی دانشگاه یاسوج
Chi-Square=68.46, df=3, P-value=0.00000, RMSEA=0.445
۴-۲- خلاصهی یافتهها