بازدیدهای دوره‌ای ایمنی/ بازرسی ایمنی

به‌منظور ارزیابی شرایط محیط کار و میزان رعایت استانداردها و قوانین ایمنی و نیز آماده بکار بودن تجهیزات ایمنی و آتش‌نشانی لازم است بازدیدهایی بصورت دوره‌ای و منظم صورت گیرد. فواصل زمانی بازدیدها/بازرسی‌ها بسته به مناطق، تجهیزات و شرایط مورد نظر، متغییر خواهد بود.

استفاده از چک‌لیست ایمنی در بازرسی واحدهای مختلف مفید واقع می‌گردد. علاوه برآن توصیه می‌شود که نکات ناایمن و اقدامات پیشنهادی به هنگام سرکشی از واحدها ثبت شده و مورد بررسی قرار گیرند.

2-3-4-6) ارزیابی پیمانکاران فرعی

گاهی اوقات ممکن است برخی از کارهای اجرایی در یک سازمان توسط یک شرکت پیمانکاری (خارج از محیط سازمان) صورت گیرد. عدم رعایت ضوابط ایمنی توسط پیمانکاران ممکن است باعث بروز حوادثی گردد که سازمان بدون تاثیر از آن نخواهد بود. این مساله به دلیل احتمال عدم آشنایی کافی کارکنان پیمانکاران با محیط سازمان شکل جدی‌تری به خود می‌گیرد. لذا لازم است که در ابتدای ورود کارکنان به داخل مجتمع آموزش‌های ایمنی لازم به آنها داده شود و پس از آن نیز بصورت مداوم وضعیت آنها از لحاظ ایمن بودن شرایط کاری بررسی گردد.  (اداره‏بهداشت،ایمنی‏ومحیط‏زیست‏وزارت‏نفت 1384) (نصر آزادانی, و غیره 1388)

2-3-4-7) معاینات دوره‌ای

در مدیریت HSE این الزام وجود دارد که کلیه افراد سازمان در دوره‌های زمانی مشخص نسبت به معاینات دوره‌ای و انجام تست‌های پزشکی اقدام نمایند. این تست‌ها بر اساس مخاطرات و آلودگی‌هایی که افراد در معرض آن قرار دارند تعیین می‌گردد و بر اساس آن میزان سلامتی افراد مشخص می‌گردد.

این روش می‌تواند به عنوان ابزاری در نیازسنجی آموزش و ارزیابی آموزش در سطح رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.

2-3-4-8) اندازه‌گیری آلاینده‌های محیط

با توجه به فعالیت‌ها و تکنولوژی‌‌هایی که در هر سازمان موجود می‌باشد مخاطرات محیط کار و آلاینده‌های مرتبط با آن متفاوت می‌باشد. این آلاینده‌ها می‌بایست در یک حد مجاز قرار داشته‌باشند. به عنوان مثال میزان مجاز شدت صوت در یک محیط‌کاری نبایستی در یک شیفت کاری از 80 دسی‌بل تجاوز نماید که این موضوع به‌وسیله ابزار و تجهیزات خاصی اندازه‌گیری می‌شود و در صورتیکه میزان آن از حدمجاز بیشتر باشد می‌بایست اقدامات مقتضی را در این خصوص به انجام رساند.

با توجه به شدت و میزان تماس آلاینده‌هایی که افراد در معرض آن قرار دارند این موضوع می‌تواند ابزاری جهت نیازسنجی آموزش برای مقابله با آن و نیز ابزاری به منظور ارزیابی اقدامات صورت گرفته جهت کاهش اثرات آن باشد. (نصر آزادانی, و غیره 1388)

2-3-4-9)  استفاده از تجهیزات حفاظت فردی[1]

زمانی که نتوان ریسک ناشی از تماس با خطرات موجود را با بهره گرفتن از روش‌های کنترلی دیگر به حداقل ممکن رساند، می‌توان از وسایل حفاظت فردی مانند کلاه ایمنی، عینک، دستکش، چکمه و پوتین، ماسک‌های تنفسی و لباس‌های کار ویژه استفاده کرد. استفاده از تجهیزات حفاظت فردی به منظور کاهش آثار مخاطرات محیط کار صورت می‌پذیرد. به منظور تهیه تجهیزات حفاظت فردی مناسب علاوه بر نوع، محل و شرایط محیطی به منظور کاهش اثرات عوامل زیان‏آور و خطرات موجود، راحتی افراد و ایجاد نظم و انضباط و نیز چگونگی توزیع و نظارت بر نحوه استفاده از این تجهیزات در محیط کار نیز باید مد نظر قرار گیرد.

تجهیزات حفاظت فردی به سه منظور استفاده می‌شود :

1- به عنوان مکمل اقدامات اساسی ایمنی بر روی محیط و پیرامون کارگر و آنچه که در اختیار دارد .

2- به عنوان ابزار کاری تلقی شده که بدون آن‌ ها پرداختن به شغل مورد نظر غیر ممکن است .

3- در شرایطی که اقدام اساسی ایمنی مشکل و یا محتاج زمان می‌‌باشد در این صورت تنها امکان تامین شرایط ایمنی برای افراد بطور موقت خواهد بود .

استفاده از وسایل استحفاظی فردی در آخرین مرحله از کنترل خطرات صورت می‌گیرد و کلیه کارکنان باید بطور دائم از وسائل ایمنی از قبیل کلاه ، کفش، عینک ، دستکش و غیره استفاده نمایند.

با توجه به شرایط عملیاتی افراد و شرح وظایف آنان و اینکه این افراد با چه مخاطرات یا آلاینده‌هایی سروکار دارند، تحلیلی صورت می‌گیرد و خروجی آن تحت عنوان ماتریس لوازم حفاظت فردی استخراج می‌گردد. نحوه تأمین، مشخصات فنی و نوع این لوازم و نیز نحوه استفاده از آنها، نکاتی است که می‌بایست در قالب دوره‌های آموزشی به افراد آموخته شود و در حین آموزش وجود آنها به عنوان ابزار کمک آموزشی اجتناب‌ناپذیر است. (اداره‏بهداشت،ایمنی‏ومحیط‏زیست‏وزارت‏نفت 1384)

PPE (Personal Protective Equipment)