• • رشد اقتصادی ^[۵]

رشد اقتصادی به تعبیر ساده عبارت است از افزایش تولید یک کشور در یک سال خاص در مقایسه با مقدار آن در سال پایه. در سطح کلان، افزایش تولید ناخالص ملی (GNP) یا تولید ناخالص داخلی (GDP) در سال مورد بحث به نسبت مقدار آن در یک سال پایه رشد اقتصادی محسوب می‌شود. علت این که برای محاسبه رشد اقتصادی، از قیمت‌های سال پایه استفاده می‌شود آن است که افزایش محاسبه شده در تولید ناخالص ملی، ناشی از افزایش میزان تولیدات باشد و تأثیر افزایش قیمت‌ها (تورم) حذف گردد. به طور کلی رشد اقتصادی در برگیرنده شاخصهای کمی اقتصادی است .)سلمانی، ۱۳۸۸، هافر^[۶]، ۲۰۱۳).

• • عدم اطمینان بازار^[۷]

عدم اطمینان شکی است که شخص در ارتباط با توانائی خویش برای پیش بینی تعدادی از پیشامدهای ممکنی که اتفاق می افتند دارد. بطور کلی حالت ذهنی ای که واژه عدم اطمینان ایجاد می کند، نتیجه عدم دانش کافی شخص در مورد حوادث آینده است که بر میزان اطمینان تصمیم گیرنده از آینده اثر خواهد گذاشت. عدم اطمینان بازار خودآگاهی شخص از ریسک در شرایط معین می باشد. عدم اطمینان نسبت به پذیرش محصول توسط بازار، عدم اطمینان از برگشت اصل و فرع تسهیلات اعطا شده، نوسانات بازدهی سرمایه گذاری که بر اثر اتفاقات یا وقایع دریک صنعت خاص محتمل است … از جمله این شرایط است(رجوعی و مرتضی،۱۳۹۱).
یا به تعریفی دیگر عدم اطمینان بازار، نوعی ناتوانی برای تخصیص احتمالات به حوادث ممکن الوقوع آینده است. (دونکن^[۸]، ۱۹۷۲).
عدم اطمینان بازار، فقدان اطلاعات درباره روابط علی و معلولی است.(لارنس و لورش^[۹]، ۱۹۶۷).
ریسک و عدم اطمینان
ریسک و عدم اطمینان دو مفهوم مکمل و اجزای تشکیل دهنده فرایند تصمیم گیری در سازمان هستند. این امر مخصوصاً در سطح استراتژیک از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا ماهیت این گونه تصمیمات مربوط به سرمایه گذاری های آینده و یا فرصت های ممکن بازار در آینده است. یا فرصت های ممکن بازار در آینده است. وقتی که این مفاهیم در موضوعاتی مانند اقتصاد، تئوری مالی و … مطرح می گردد اکثر نویسندگان برای این دو مفهوم تفاوت قائل شدند و معمولاً عدم اطمینان در تعریف ریسک گنجانده می شود.
به طور کلی حالت ذهنی ای که واژه عدم اطمینان ایجاد می کند، نتیجه عدم دانش کافی شخص در مورد حوادث آینده است که بر میزان اطمینان تصمیم گیرنده از آینده اثر خواهد گذاشت.
عدم اطمینان دارای طیف گسترده ای است که ناشی از عوامل متعددی است، از جمله:

• • ماهیت شرایط تصمیم گیری

• • نوسان محیط

• • تعداد اهدافی که باید بین آن ها تعادل برقرار شود.

• • نتایج آتی تصمیم

• • کیفیت واحد تصمیم گیرنده

این مطلب این واقعیت را اشکار می سازد که عدم اطمینان یک مشخصه عینی قابل اندازه گیری نیست که در ذات تصمیم گیری ها وجود داشته باشد؛ بلکه یک مشخصه در نوسان است که میزان آن روز به روز در حال تغییر است. عدم اطمینان را فقط می توان به طور نسبی و یا به صورت مقایسه ای ارزیابی کرد. اما ریسک در تصمیمات دارای تعریف گسترده ای است و به عنوان یک قضاوت ارزشی قلمداد می شود و بیانگر این واقعیت است که آیا نتایج احتمالی یک تصمیم قابل قبول است یا غیرقابل قبول. برخی دیگر اساس ریسک را فقدان قابلیت پیش بینی ماهیت و اندازه نتایج می دانند.
بطور کلی عدم اطمینان محیطی نتیجه غیرقابل پیش بینی بودن تغییرات آینده محیط است در حالی که ریسک ناشی از شکست احتمالی سازمان در پاسخگویی مناسب به این تغییرات است. به عنوان مثال تغییرات آتی در رفتار مصرف کنندگان ممکن است به سختی قابل پیش بینی باشد از اینرو غیرقابل اطمینان است اما شکست در پاسخ به این تغییرات احتمالی ممکن است ریسک زیادی برای سهم بازار، سودآوری و نهایتاً بقای سازمان داشته باشد.(به نقل از ماتئوت و فتحی، ۱۳۸۸)
عوامل اثرگذار بر میزان عدم اطمینان

• • اطلاعات کافی: کیفیت و کمیت اطلاعات در دسترس در مساله مورد تصمیم گیری بر کاهش یا افزایش عدم اطمینان اثرگذار است.

• • عدم وضوح ساختار مشکل: اگر تصمیم گیرنده نتواند به آسانی اجزای مشکل را از هم شکافته و آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد، عدم اطمینان افزایش خواهد یافت.

• • ماهیت آینده نگری تصمیم

• • عدم توانایی در تعریف راه حل های جایگزین برای حل مشکل

• • عدم دسترسی به منابع اطلاعاتی عدم اطمینان را افزایش می دهد.

• • تعدد اهدافی که باید تصمیم گیری به آن ها دست یافت.

• • اجرای تصمیمات که در مرحله بعد از تصمیم گیری قرار دارد.

• • ویژگی های شخصی تصمیم گیرنده مانند تجربه، مهارت، آموزش و توانایی های شناختی.

• • سرمایه گذاری

سرمایه‌گذاری عبارت است از عدم استفاده از منابع در زمان حال و به جریان اقتصادی انداختن آن به امید به دست آوردن منابع جدید در آینده که منابع جدید از منابع فعلی دارای ارزش بیشتری می‌باشد. شایان ذکر است در این فرایند نرخ بهره، تورم و بازده مورد انتظار  نیز می‌بایست بررسی شود. سرمایه‌گذاری بر اساس زمان به کوتاه مدت، میان مدت، و بلند مدت تقسیم می شود که در سرمایه‌گذاری کوتاه مدت در دوره‌های کمتر از یک سال و سرمایه‌گذاری در دوره‌های میان مدت و بلند مدت در دوره‌های بیش از یک سال اتفاق می‌افتد. بحث ریسک سرمایه‌گذاری نیز که به معنای عدم اتفاق افتادن سودهای آینده و یا عدم رشد سرمایه‌گذاری و یا هر موضوع دیگری که منجر به زیان سرمایه‌گذار می‌شود نیز از مباحث مهم سرمایه‌گذاری می‌باشد. سرمایه‌گذاران براساس ریسک پذیربودن به سرمایه‌گذاران ریسک پذیر یا محافظه کار تقسیم می‌گردند.(بو و استرکن^[۱۰]، ۲۰۰۷)
انواع زمینه های سرمایه گذاری

• • دارائیهای واقعی

دارائیهایی هستند که ماهیت فیزیکی داشته مانند: املاک، اتومبیل،مستغلات، سکه طلا و …

• • دارائیهای مالی

دارائیهایی مانند سهام و اوراق قرضه و سپرده های بانکی هستند که ماهیت خارجی ندارند و ارزش آنها به ارزش تولیدات و خدمات ارائه شده توسط شرکتهای آنها وابسته است.

• • بازارهای مالی

بازارهایی هستند که در آنها دارائیهای مالی مبادله می‌گردند. در اقتصاد، بازار مالی به مکانیزی اطلاق می‌گردد که امکان خرید و فروش دارائیهای مالی را با هزینه‌هایی پایین‌تر فراهم می‌آورد. وظیفه بازارهای مالی گرد آوری خریداران و فروشندگان علاقه‌مند به مشارکت در بازار است. در واقع تمام بازارهای مالی در پی گردآوری سرمایه و برقراری ارتباط بین جویندگان سرمایه و داراندگان سرمایه هستند .
نقش کارآفرینی در رشد اقتصادی