۳۹- شیخی، محمد؛ ۱۳۸۰، ” تبیین فرایند شکل گیری و دگرگونی سکونتگاه های خودروی پیرامون کلانشهر تهران، مطالعه موردی: اسلام شهر، نسیم شهر و گلستان"، رساله دکتری شهرسازی، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ص: ۲۴، ۳۶-۳۰ ، ۴۸، ۸۲-۸۱ .
۴۰- شیخی، محمدتقی، ۱۳۸۴؛ “جامعه شناسی شهری"، انتشارات سهامی انتشار، تهران. ص : ۱۵۶.
۴۱- شیخی، محمدتقی،۱۳۸۵؛ “مدیریت شهری و سکونتگاه های برنامه ریزی نشده در سطح تهران"، فصلنامه مدیریت شهری، شماره ۷، سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، تهران. ص : ۲۹.
۴۲- شیخی، محمد؛ ۱۳۸۲، ” سکونتگاه های خودرو، گذار از حاشیه نشینی به الگویی از سکونتگاه پیرامون کلان شهرهای ایران"، مجموعه مقالات حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ص: ۱۳۷.
۴۳- شیراسب، راحله، ۱۳۸۲؛ “خدمات شهری در گرو جلب مشارکت مردمی"، ماهنامه شهرداریها، شماره ۳. ص : ۸۸.
۴۴- صالحی امیری، سیدرضا و افشاری نادری، افسر، ۱۳۹۰؛ “مبانی نظری و راهبردی مدیریت ارتقای امنیت اجتماعی و فرهنگی در تهران"، فصلنامه راهبرد، شماره ۵۹. ص : ۵۱-۵۰ .
۴۵- صرافی، مظفر؛ ۱۳۸۱، ” اسکان غیررسمی"، نشریه هفت شهر، سال سوم، شماره ۸، ص: ۹ .
۴۶- صرافی، مظفر؛ ۱۳۸۲، “بازنگری ویژگیهای اسکان خودانگیخته در ایران، در جستجوی راه کارهای توانمندسازی"، مجموعه مقالات حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ص: ۲۶۶.
۴۷- صرافی، مظفر؛ ۱۳۸۱، “بنیادهای توسعه پایدارکلان شهر تهران"، مجله شهروند مداری، شماره ۱۱، ص: ۱۳.
۴۸- صرافی، مظفر، ۱۳۸۱؛ ” به سوی تدوین راهبرد ملی ساماندهی اسکان غیررسمی"، فصلنامه هفت شهر، شماره۱۰-۹، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، تهران. ص : ۶-۳ .
۴۹- صرافی، مظفر،۱۳۸۷؛"ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی در پرتو حکمروایی خوب شهری"، فصلنامه هفت شهر، شماره ۲۴-۲۳، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، تهران. ص : ۸-۷ .
۵۰- صرافی، مظفر؛ ۱۳۷۵،"توسعه پایدار و مسئولیت برنامه ریزان شهری"، معماری و شهرسازی، شماره۳۵، تهران،ص:۸.
۵۱- صرافی، مظفر و محمدی، علیرضا، ۱۳۸۵؛"راهبرد مقابله با علل رشد و توسعه سکونتگاه های غیررسمی،نمونه موردی: واحد همسایگی در شهرزنجان"، مجله علوم زمین، شماره ۱۱، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران. ص : ۴۰- ۳۹.
۵۲- ضرابی، المیرا و فرید طهرانی، سایه، ۱۳۸۸؛ “رویکرد مشارکت جویانه در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده"، آرمانشهر، شماره ۲. ص : ۴۰.
۵۳- عابدین درکوش، سعید؛ ۱۳۸۰، “درآمدی بر اقتصاد شهری"، چاپ سوم، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ص: ۱۲۱.
۵۴- عبدی، برهان و سلطانی، علی و بذرگر، محمدرضا و امجدی، جبار، ۱۳۸۸؛ “ارائه راهکارهای جلب مشارکت ساکنان مناطق اسکان غیررسمی(در فرایند تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری)"، نشریه هویت شهر، شماره۴. ص : ۷۳.
۵۵- عزیزی،علیرضا؛ ۱۳۸۱، “تحلیل و ارزیابی توسعه پایدار شهری با بهره گرفتن از سیسستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، نمونه موردی: شهر شاهرود"، پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، ص: ۳۲،۲۴،۲۲،۲۱،۱۷،۱۶.
۵۶- عزیزی، محمد مهدی، ۱۳۸۰؛ “توسعه شهری پایدار : برداشت و تحلیلی از دیدگاه های جهانی"، فصلنامه صفه،شماره ۳۳، دانشگاه شهید بهشتی، تهران . ص : ۲۵-۲۳ .
۵۷- عسگری طباطبایی، اسداله؛ ۱۳۸۱، “بررسی اجمالی از پدیده پیرامونی و یا حاشیه نشینی در ایران"، فصلنامه هفت شهر، شماره ۸، ص: ۱۰۲.
۵۸- علوی تبار، علیرضا، ۱۳۷۹؛ “بررسی الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها"، سازمان شهرداری کشور، تهران. ص : ۱۵.
۵۹- علی آبادی، جواد؛ “اسکان غیررسمی و شهرداری ها"، ماهنامه شهرداریها؛ ۱۳۸۱، “اسکان غیررسمی"، شماره ۴۵، ص: ۷.
۶۰- فنی، زهره و دویران، اسماعیل، ۱۳۸۹؛ “برنامه ریزی مردم محور(مشارکتی) در مقیاس خرد شهری (محله)، نمونه موردی: محله اسلام آباد زنجان"، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره ۹۸، تهران. ص : ۸۷.
۶۱- قاسمی سیانی، محمد؛ ۱۳۸۸، ” پیامدهای مهاجرت روستا- شهری نسل جوان روستایی"، پژوهش جوانان، فرهنگ و جامعه، شماره ۲، ص: ۱۶۱و۱۴۶.
۶۲- قرخلو، مهدی و عبدی ینگی کند، ناصح و زنگنه شهرکی، سعید، ۱۳۸۸؛ “تحلیل سطح پایداری شهری در سکونتگاه های غیررسمی (مورد :شهر سنندج)"، پژوهش های جغرافیای انسانی، شماره ۶۹، انتشارات دانشگاه تهران، تهران. ص : ۲.
۶۳- لطفی، حیدر و میرزایی، مینو و عدالتخواه، فرداد و وزیرپور، شب بو ؛ ۱۳۸۹، ” بحران حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیررسمی در مدیریت کلان شهرها و رهیافت های جهانی"، فصلنامه علمی- پژوهشی جغرافیای انسانی، شماره۲ ، ص: ۱۳۷-۱۳۶.
۶۴- لیاقت ورز، رضا، ۱۳۸۶؛ “پاکستان و طرح سکونتگاه خداوند"، ماهنامه شهرداریها، شماره ۸۱، برنامه ریزی و مدیریت شهری، تهران. ص : ۸۹.
۶۵- مرکز آمار ایران؛ نشریه سرشماری عمومی نفوس و مسکن استان هرمزگان در سال ۱۳۸۵.
۶۶- محمدی، علیرضا، ۱۳۸۸؛ “ظرفیت سازی اجتماع محور: پشتوانه ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی"، همایش ملی سکونتگاه های غیررسمی: چالش ها- راهبردها(با محوریت منطقه کلان شهری تهران)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری. ص: ۵،۱۱.
۶۷- محمدی، علیرضا و روستا، مجید، ۱۳۸۷؛ “توسعه اجتماع- محور (CDD): ساز و کاری برای ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی"، فصلنامه هفت شهر، شماره ۲۴-۲۳، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، تهران. ص : ۹۳.

۶۸- مکنون، رضا؛ ۱۳۷۶، “تحقیقات در فرایند توسعه پایدار"، فصلنامه رهیافت، شماره ۱۷،ص:۵.
۶۹- موسوی، میرنجف و حکمت نیا، حسن و احمدی درینی، حمیدرضا، ۱۳۸۷؛ “شهرنشینی و امنیت، بررسی میزان و عوامل مؤثر بر احساس امنیت شهروندان(مطالعه موردی: شهر مراغه)"، پیک نور، شماره ۳. ص : ۴۱-۳۹.
۷۰- موسی کاظمی محمدی، سید مهدی؛ ۱۳۷۸، “توسعه پایدار شهری: مفاهیم و دیدگاه ها"، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره مقاله ۵۲۰، ص: ۱۰۴-۹۵.
۷۱- مهندسین مشاور پرداراز؛ ۱۳۸۹، “طرح ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی و اقدامات توانمندسازی اجتماعات آنها با تأکید بر بهسازی شهری بندرعباس با دیدگاه شهرنگر"، جلد اول و دوم، وزارت مسکن و شهرسازی، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری، ص: ۴، ۳۸-۳۱، ۹۲-۹۱، ۱۳۶.
۷۲- مهندسین مشاور پرداراز، تدبیرشهر، آمایش و توسعه البرز؛ ۱۳۸۹،"طرح ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی و اقدامات توانمندسازی اجتماعات آنها با تأکید بر بهسازی شهری بندرعباس با دیدگاه شهرنگر"، جلد دوم، وزارت مسکن و شهرسازی، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری.
۷۳- مهندسین مشاور پیشاهنگان آمایش؛ ۱۳۸۷، “طرح جامع ناحیه ای بندرعباس"، جلد اول.ص:۳۲.
۷۴- مهندسین مشاور شارمند؛ ۱۳۸۷، “طرح ساختاری- راهبردی بندرعباس"، جلد اول. ص: ۲۷-۲۴.
۷۵- مهندسین مشاور نقش پیراوش، ۱۳۸۷؛” طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر بندرعباس” ، جلد اول، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران. ص : ۱۰۸- ۱۰۷، ۲۹-۲۴.
۷۶- مهندسین مشاور سبز اندیش پایش، ۱۳۸۲؛ ” طرح مطالعات توانمندسازی محلات شهر بندرعباس"، جلد اول، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران. ص : ۵۶.
۷۷- نقدی، اسداله و صادقی، رسول؛ ۱۳۸۵، “حاشیه نشینی چالشی فراروی توسعه پایدار شهری(با تأکید بر شهر همدان)"، فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی، شماره ۲۰، بیتا، ص: ۲۲۰،۲۱۸،۲۱۷.
۷۸- نیک نام، جواد و موسوی، سید عارف ؛ ۱۳۸۹، ” بررسی مشکلات و مسائل سکونتگاه های غیررسمی"، سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، تهران، ص: ۲۱.
۷۹- وزارت مسکن و شهرسازی؛ ۱۳۸۰، سازمان عمران و بهسازی، دفتر مطالعات و تحقیقات، کمیته تخصصی اسکان غیررسمی .
۸۰- وزارت مسکن و شهرسازی؛۱۳۷۲،"حاشیه نشینی در ایران، علل و راهکارها"، مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، ص: ۹۰-۸۹ .
۸۱- وزارت مسکن و شهرسازی،۱۳۸۷؛ ” سند چارچوب سیاست اسکان مجدد در سکونتگاه های غیررسمی"، فصلنامه هفت شهر،شماره ۲۴-۲۳، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، تهران. ص: ۱۲۹.
۸۲- وزارت مسکن و شهرسازی،۱۳۸۳؛” سند توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی"،(مصوب هیئت وزیران ،بهمن ۱۳۸۳) ، سازمان عمران و بهسازی شهری/دبیرخانه ستاد ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی، تهران، ص: ۷-۴.
۸۳- هادیزاده بزاز، مریم؛ ۱۳۸۲، ” حاشیه نشینی و راهکارهای ساماندهی آن در جهان"، انتشارات شهرداری مشهد، ص: ۳۵-۳۴ .
۸۴- هاروی، دیوید؛ ۱۳۷۶، “عدالت اجتماعی و شهر"، ترجمه فرخ حسامیان و دیگران، شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری، تهران. ص: ۷۲.
منابع لاتین

1. 1. Abbott,John,(2002),” A method – based planning framework for informal settlement upgrading",Habitat International 26 , pp : 3175

1. 1. Abbott,John,(2003),” The use GIS in informal settlement upgrading: its role and impact on the community and on local government “,Habitat International 27 , pp : 575- 593.

1. 1. Auclair,C,(1997),"The UNCHS(Habitat)Indicators Program, Sustainability indicators report of the project on indicators of sustainable development",Wiley,New York,pp: 288-292.

1. 1. Baker,Judy,(2009),"Urban poverty and slums",The World Bank,pp : 1-3.

1. 1. Chapman, Mechael and Krik, karryn,(2001), “Lessons of community capacity building : A summary of research evidence . Research department Scottish homes", pp: 4.

1. 1. Davis, Mike,(2006),"Planet of slums", New York: verso.

1. 1. Drakakis-smith,D,(1996), ” Sustainability, urbanization and development” , Third World Planning Review, 18(4).pp: 3-4.

1. Garau,P,(2005), “A home in the city", pp: 49.