چکیده 1
فصل اول: کلیات
1-1- مقدمه. 3
1-2- بیان مسأله. 4
1-3- ضرورت انجام تحقیق. 6
1-4- ادبیات تحقیق. 6
1-5- جنبه نوآوری تحقیق. 11
1-6- اهداف تحقیق. 11
1-7- سؤالات تحقیق. 11
1-7-1- سؤال اصلی. 11
1-7-2- سؤالات فرعی. 11
1-8- فرضیه ها تحقیق. 12
1-8-1- فرضیه اصلی. 12
1-8-2- فرضیههای فرعی. 12
1-9- تعریف مفاهیم 12
1-10- روش تحقیق. 14
1-11- متغیرها 14
1-12- ابزار گردآوری اطلاعات 14
1-13- سازماندهی پژوهش 14
فصل دوم: چارچوب نظری
2-1- مقدمه. 16
2-2- نو واقع گرایی. 16
2-3- مفروضههای نظریه نوواقعگرایی. 18
2-3-1- امنیت طلبی. 18
2-3-2- الگو و فرایند تصمیمگیری 19
2-3-3- منافع و اهداف ملی. 20
2-3-4- ساختار نظام بین الملل. 20
2-3-5- نوواقع گرایی و همکاری بین المللی. 23
2-3-6- نوواقع گرایی و سیاست خارجی. 25
2-4- لیبرالیسم 25
2-5- نئولیبرالیسم 27
2-6- نهادگرایی نئولیبرال. 29
2-7- ریشه ها 30
2-8- اصول. 31
2-9- نهادگرایی نئولیبرال و همکاری بین المللی. 35
2-10- مقایسه نئورئالیسم و نئولیبرالیسم 37
2-11- نوواقع گرایی و نئولیبرالیسم؛ تعامل و تقابل با ایران. 39
2-12- نتیجه گیری 41
فصل سوم: تعامل ایران و هند در سایه تحریمهای بین المللی
3-1- مقدمه. 43
3-2- پیشینه روابط ایران و هند پس از استقلال هندوستان. 43
3-3- روابط ایران و هند پس از انقلاب اسلامی. 46
3-4- زمینههای همکاری: 50
3-4-1- انرژی 51
3-4-2- تجارت و تکنولوژی 52
3-4-3- حوزههای تکنیکی. 52
3-5- اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامیایران. 54
3-6- اهداف سیاست خارحی جمهوری اسلامیایران. 54
3-7- اصول سیاست خارجی هند 55
3-8- سیاست خارجی هند نسبت به ایران. 58
3-9- عرصههای تعامل ایران و هند: 61
3-10- همکاریهای منطقه ای 61
3-11- نفی جهان تک قطبی: تغییر ساختار نظام بین الملل. 63
3-12- همکاریهای اقتصادی: حوزههای انرژی، ترانزیت و فناوری 63
3-13- نتیجه گیری 66
فصل چهارم: تقابل ایران و هند در سایه تحریمهای بین المللی
4-1- مقدمه. 68
4-2- تحریمها علیه ایران. 68
4-3- تحریمهای بین المللی: 68
4-4- تحریمهای آمریکا 72
4-5- مناسبات هند و آمریکا 75
4-6- عرصههای تقابل ایران و هند 78
4-6-1- تعاملات هند با غرب 78
4-6-2- هند و بازیگران منطقه ای 80
4-7- مسأله هسته ای ایران. 81
4-8- جایگاه ایران و هند در سیاست خارجی یکدیگر. 83
4-9- نتیجه گیری 86
فصل پنجم: نتیجه گیری
5-1- نتیجهگیری 88
منابع و مآخذ 93
کتب 93
مقالات 95
منابع اینترنتی. 97
چکیده
روابط ایران و هند در طول قرنها رو به گسترش بوده است. دو کشور سالهای متمادی، مرزهای مشترکی داشته اند و در عصر کنونی نیز روابط دو کشور بیشتر بر اساس واردات نفت خام ایران پیش میرود. در سالهای بعد از 2000، مؤلفه ای که روابط دو کشو را تحت تأثیر قرار داده، بحث تحریمهایی است که به خاطر پرونده هسته ای ایران، علیه این کشور اعمال شده است. در کنار مراودات اقتصادی که هند با ایران دارد،آمریکا نیز یکی از شرکای بزرگ تجاری هند محسوب میشود. هند همواره برای حفظ و ارتقای روابطش با آمریکا تلاش میکند. لذا سؤالی که به آن پاسخ گفته میشود، این است که تحریمهای بین المللی چه تأثیری بر سیاست خارجی هند در قبال جمهوری اسلامیایران داشته است؟ و در پاسخ گفته میشود که تحریمهای بین المللی باعث اتخاذ سیاست محدودسازی روابط هند با جمهوری اسلامی ایران در حوزههای مختلف سیاسی- اقتصادی شده است. علی رغم تعاملات دو کشور، تحریمها علیه ایران، منجر به تقابلاتی نیز در سیاستهای هند و ایران نسبت به یکدیگر شده است که در تحقیق آورده میشود.
واژههای کلیدی: هند، ایران، روابط، تحریم ها،آمریکا.
فصل اول:
کلیات
1-1- مقدمه
ایرانیان و هندیان هر دو از نژاد آریایی هستند و پیش از دوران مهاجرت بزرگ، دارای پیوندها ی گوناگونی بودهاند. پس از مهاجرت به هند و ایران روابط گستردهای میان ایران و هند وجود داشته است. نزدیکیهای زبانی و فرهنگی و نژادی از آن دوران دو تمدن ایرانی و هندی را دارای روابط پردامنهای کرده بود؛ چنان چه گاه قلمرو ایران در دورانهایی چون داریوش بزرگ تا آن سوی سند ادامه داشت. این روابط در طول سدههای بعد نیز ادامه داشته است. در دوران نوین نیز روابط رسمیایران و هند پس از استقلال هند برقرار گردید. نخستین جرقههای آغاز روابط سیاسی دو کشور را باید در سال 1947 و حضور هیئت بلندپایهی ایرانی در دهلی نو و اعلام علاقهمندی به کشور تازه استقلالیافتهی هند دانست. به عبارتی، روابط ایران و هند در مارس 1950، در مدت کوتاهی پس از استقلال هند، برقرار شد و دهلی نو و تهران پیمان دوستیای با نام «صلح و دوستی ابدی» امضاء نمودند؛ اما از نظر سیاسی پس از آن و در عمل هر یک از دو کشور وارد ائتلافهای متضاد دوران جنگ سرد شدند و گسترش روابط دوجانبه را متوقف نمودند؛ یعنی عملاً ایران از طریق مشارکت در «پیمان بغداد و سنتو» روابط نزدیکی را با آمریکا و پاکستان برقرار نمود و هند هم به رغم خط مشی عدم تعهد، در کنار شوروی قرار گرفت.
1-2- بیان مسأله
شرایط امروز نظام بینالملل بهگونهای است که توسعه و بقای کشورهای واقع در هر منطقه، به میزان همکاری، مشارکت و همگرایی آنها بستگی دارد. از سوی دیگر، سطح و کیفیت همکاریها نیز با ویژگیهای جغرافیایی، ژئوپلیتیک و ظرفیتهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای واقع در هر بلوک ارتباط مستقیم دارد.در این میان ایران و هند بهعنوان دو کشور تأثیرگذار و قدرتمند آسیایی، دارای اشتراکات و روابط تاریخی و فرهنگی بسیاری میباشند که دو کشور را همواره به گسترش ارتباطات تشویق نموده است (عسگریان 1392 ،17 ).
این در حالی است که در سالهای اخیر سیاست خارجی هند در قبال ایران با تحولاتی نوین روبرو بوده است و این کشور در روابط خود با ایران تعدیلاتی را به عمل آورده است. تقریبا بعد از جنگ سرد و به طور مشخص تری بعد از سال ۲۰۰۰ سیاست خارجی هند از نهروئیسم به نئولیبرالیسم و حتی نئورئالیسم تغییر جهت داده است. در این بین در گرایشهای نئولیبرالیسم و نئورئالیسم توجه یک کشور به قدرتهای بزرگ افزایش مییابد. لذا به نظر میرسد که بر اساس این دو نگرش که یکی(نئولیبرالیسم) در حوزه اقتصادی است و دیگری(نئورئالیسم) در حوزه سیاسی- امنیتی هندوستان به سمت قدرتهای بزرگ پیش رفته است و چون این سیاست را اتخاذ کرده است، سیاست خارجی آن نیز تحت تأثیر دیدگاه ها، برداشتها و سیاست خارجی قدرتهای بزرگ هم قرار دارد. در این بین این هندوستان نیست که تعیین کرده که در حوزه انرژی وارد همکاریهایی با ایران نشود، چرا که واقعیتهای استراتژیکی و اقتصادی هند نشان میدهد که این کشور برای به حرکت درآوردن چرخ اقتصاد خود نیازمند انرژی کشورهای مختلف بویژه ایران است. در واقع آن چه باعث شده تا هند از همکاری با ایران در پروژههای انرژی صرف نظر کند فشاری است که برخی کشورهای غربی به ویژه ایالات متحده آمریکا در قالب تحریمهای بین المللی به هند وارد میکند و دقیقا نیز به همین علت است که بسیاری از محافل استراتژیک هند معتقد هستند که توسعه بیش از حد مناسبات هندوستان بابرخی قدرتهای غربی بویژه با آمریکا به استقلال هند در عرصه سیاست خارجی آسیب زده و باعث شده است تا بسیاری از واقعیتهای ژئوپلتیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر و ژئواستراتژیک هند در پرتو سیاستهای ایالات متحده نادیده گرفته شود.
از سوی دیگر درسیاست خارجی ایران نیز قدرتمند شدن هند را در راستای سیاست دنیای چندقطبی و مخالفت با یکجانبهگرایی آمریکا را در چارچوب منافع ملی خود ارزیابی میکند. هند با جمعیتی بیش از یک میلیارد و دویست میلیون نفر و وسعت سرزمینی به اندازه بیش از دو برابر ایران با یک دهه رشد اقتصادی 8 درصدی و عضویت در باشگاه هستهای دارای توانایی بالایی در تأثیرگذاری منطقهای و حتی جهانی است. این کشور دارای مؤلفههای اصلی قدرت یعنی وسعت، جمعیت و قدرت نظامیاست و رشد سریع اقتصادی آن، هند را به یکی از قطبهای اقتصادی جهان در آینده نزدیک تبدیل خواهد کرد. از این لحاظ تقویت روابط اقتصادی ایران و هند به نفع منافع دو کشور است و میتواند نقش مهمیدر ثبات و امنیت منطقه داشته باشد. اما در این میان، موضوعات چالشبرانگیزی نیز در روابط ایران و هند وجود دارد؛ موقعیت خاص ایران در صحنه بینالمللی و رقابت استراتژیک ایران و آمریکا باعث حساسیت قدرتهای غربی و بهویژه آمریکا به نزدیکی روابط ایران و هند شده است. بهطوریکه ایالات متحده آمریکا بارها از هند خواسته است تا مناسبات خود را با ایران در حوزههای استراتژیک مثل انرژی و تسلیحات محدود کند. به عبارتی روابط ایران و هند در حال حاضر بهشدت تحت تأثیر دو محیط قرار دارد: یکی محیط داخلی ایران و هند است که در متن این محیط دو کشور تمایل به توسعه و گسترش مناسبات دارند؛ اما محیط بیرونی هم وجود دارد بهویژه تحریمهای بین المللی به رهبری ایالات متحده آمریکا که درصدد است این روابط در حد محدود باقی بماند. در این راستا پژوهش حاضر درصدد است با توجه به شرایط جدید بین المللی بویژه روی کارآ مدن دولت جدید در ایران و هم چنین توافقات اخیر ایران با کشورهای غربی بر سر پرونده هسته ای و گشایش نسبی در سیاست خارجی،به واکاوی دوباره حوزه تعاملی وتقابلی دو کشورایران و هند در حوزه سیاست خارجی با هدف نزدیک کردن دیدگاههای دو کشور در مسائل منطقهای و مورد علاقه بپردازد.
1-3- ضرورت انجام تحقیق
با توجه به ظهور هند به عنوان یک بازیگر قدرتمند جهانی در سالهای اخیر و میزان اثر گذاری آن در ترتیبات بین المللی ازیک سو و قرار گرفتن این کشور درحوزه پیرامونی جمهوری اسلامیایران و داشتن پیشینه روابط کهن با این کشور، تأثیر پذیری این کشور از سیاستهای مداخله گرایانه ایالات متحده در ارتباط با ایران به ویژه در حوزه انرژی هسته ای و تحریمهای بین المللی بر علیه صنایع نفت و گاز کشور و همراهی ضمنی هند از این سیاستها از عمده انگیزههای انتخاب موضوع میباشد.
1-4- ادبیات تحقیق
هر چند پیرامون موضوع تحقیق به صورت مستقیم پژوهش جامعی صورت نگرفته است اما در رابطه با روابط ایران و هندو مسائل مربوط به تحریمهای بین المللی مقالات و مطالبی به صورت جسته و گریخته در برخی متون، مقالات و منابع اینترنتی موجود است که به برخی از آنها اشاره میشود:
کتاب آسیا (۸) (ویژه روابط ایران و هند)، نوشته حسین عسگریان، تهران انتشارات ابرار معاصر تهران،1392
در این پژوهش نوسینده با بررسی عوامل مختلف مؤثر بر تعیین سطح روابط سیاسی دو کشور در متن بررسی تاریخ روابط آنها، به تبیین چارچوبی نظری برای روابط سیاسی درحال توسعه ایران و هند پرداخته است. در این راستا نویسنده ابتدا با کندوکاوی در نگرشهای غالب موجود میکوشد به فهمیکلی از نوع نگاه کشورها به محیط بیرونی و عوامل و دلایل برقراری، حفظ و توسعه روابط سیاسی آنها با یکدیگر براساس منطق روابط خارجی بپردازد. بهنظر نویسنده در نگاهی کلی به نگرشهای غالب موجود در زمینه روابط ایران و هند، توسعه روابط این دو کشور از یک سو حاصل هم سویی نگرشهای سیاسی حاکم در سطح ملی برمبنای ریشههای فرهنگی و هویتی مشترک، از سوی دیگر مبتنیبر همکاری در سطح منطقهای برمبنای ملاحظات امنیتی و هم چنین حاصل دستیابی به افقی مشترک در نوع نگاه به ساختار نظام بینالملل برمبنای انگیزههای منفعتی است. در این میان نویسنده بر این مدعااست که با نگاهی اجمالی به پیشینه روابط دو کشور، به وضوح میتوان دریافت که فرهنگ