- حدود العالم من المشرق الی المغرب: پیشین، ص۱۳۳٫ ↑
- اصطخری: پیشین، ص۹۸٫ ↑
- لسترنج: پیشین، ص۲۹۳٫ ↑
- اصطخری: پیشین، ص۹۸٫ ↑
- مستوفی قزوینی: پیشین، ص۱۳۰٫ ↑
- لسترنج: پیشین، ص۲۹۳٫ ↑
- ابن بلخی: پیشین، ص۱۴۹٫ ↑
- اصطخری: پیشین، ص۹۸٫ ↑
- بارتولد: پیشین، ص۲۰۴٫ ↑
- مستوفی قزوینی: پیشین، ص ۱۳۰٫ ↑
- اصطخری: پیشین، ص۹۸٫ ↑
- همان، ص۹۸٫ ↑
- جیهانی: پیشین، ص۵۷ و ۱۲۵٫ ↑
- مستوفی قزوینی: پیشین، ص۱۳۷-۱۳۸٫ ↑
- لسترنج: پیشین، ص۲۸۱٫ ↑
- اصطخری: پیشین، ص۹۹؛ یاقوت الحموی: پیشین، ج۳، ص۷۱٫ ↑
- لسترنج: پیشین، ص۲۸۷٫ ↑
- ابو المنذر هشام بن محمد الکلبى (م ۲۰۴): کتاب الأصنام (تنکیس الأصنام)، تحقیق: احمد زکى باشا، القاهره، افست تهران (همراه با ترجمه)، نشر نو، چ دوم، ۱۳۶۴، ص۱۰۵-۱۲۳٫ ↑
- احمد بن یحیى بلاذرى (م ۲۷۹): فتوح البلدان، ترجمه: محمد توکل، نشر نقره، تهران، چ اول، ۱۳۳۷، متن، ص۵۳۹٫ ↑
- شهاب الدین ابو عبد الله یاقوت بن عبد الله، الحموى (م ۶۲۶): معجم البلدان، دار صادر، بیروت، ط الثانیه، ۱۹۹۵، ج۲، ص۵۶٫ ↑
- بلاذری: پیشین، ص ۵۴۱٫ ↑
- ابو عمرو خلیفه بن خیاط بن أبی هبیره اللیثی العصفری الملقب بشباب (م ۲۴۰): تاریخ خلیفه بن خیاط، تحقیق فواز، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الأولى، ۱۴۱۵/۱۹۹۵،ص۹۱٫ ↑
- ابن اثیر جزرى: تاریخ کامل بزرگ اسلام و ایران، ترجمه عباس خلیلى و ابو القاسم حالت، مؤسسه مطبوعات علمى، تهران،۱۳۷۱، ج۹، ص۶۵٫ ↑
- أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبه(م ۲۷۶): المعارف، تحقیق ثروت عکاشه، القاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب، ط الثانیه، ۱۹۹۲، ص۱۸۳٫ ↑
- ابو حنیفه، دینورى: الاخبار الطوال، ترجمه: محمود مهدوى دامغانى، نشر نی، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۳، ص۱۶۷-۱۶۸٫ ↑
- شمس الدین محمد بن احمد الذهبى (م ۷۴۸): تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، تحقیق: عمر عبد السلام تدمرى، بیروت، دار الکتاب العربى، ط الثانیه، ۱۴۱۳/۱۹۹۳، ص۳۱۸؛ احمد علی، یوسفی: « برآورد کمی غنائم در عصر خلفای راشدین و برخی پیامد های آن»، تاریخ اسلام، شماره۱۶، زمستان۱۳۸۲، ص۴۵٫ ↑
- ابن خلدون: العبر یا تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبد المحمد آیتى، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، چ اول، ۱۳۶۳، ج۱، ترجمه متن، ص۵۵۰٫ ↑
- شهاب الدین احمد، نویری: (قرن۸ه. ق) نهایهالارب فی فنون الادب، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، انتشارات امیر کبیر، تهران،۱۳۶۴، ج۴، ص۲۴۱؛ ↑
- احمد بن على بن حجر، العسقلانى (م ۸۵۲): الإصابه فى تمییز الصحابه، تحقیق: عادل احمد عبد الموجود و على محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، ط الأولى، ۱۴۱۵/۱۹۹۵، ج۵، ص۱۱۷٫ ↑
- مولف مجهول: تاریخ سیستان، محقق / مصحح: ملک الشعراء بهار، انتشارات پدیده خاور، تهران، چاپ دوم، ۱۳۶۶، ص۷۹٫ ↑
- حسن بن محمد بن حسن، قمى: تاریخ قم، ترجمه: حسن بن على بن عبد الملک قمى، محقق / مصحح: محمد رضا انصارى قمى، ناشر کتابخانه بزرگ آیت الله العظمى مرعشى نجفى، قم، چاپ اول، ۱۳۸۵، ص۸۲۰٫ ↑
- ابن بلخی: فارسنامه، تصحیح و تحشیه : گای لیسترانج، رینولد الن نیکلسون، انتشارات اساطیر، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۵، ص۱۱۵٫ ↑
- یکى از سرداران عرب که عمر او را به سال چهاردهم هجرى به محل بصره فرستاد تا شهرى بسازد و بعضى گفتهاند که در بهار سال شانزدهم بصره پىافکنده شد، و چون عتبه به محل بصره رفت آنجا را سرزمین هند مىگفتند … عتبه پس از ۳ سال از تاریخى که لشکر اسلام را نجات داد درگذشت. (فارسنامه ناصری، ج۱، ص۱۷۳) ↑
- ابن اثیر، احنف بن قیس را یکى از سرداران این سپاه مىداند که به همراه عاصم بن عمرو، عرفجه بن هرثمه رهسپار ایران شد. فرماندهى لشکر ایران را در این نبرد شهرک بر عهده داشت. (فارسنامه ناصری، ج۱، ص۱۷۳) ↑
- حاج میرزا حسن، حسینی فسائی: فارسنامه ناصری، انتشارات امیر کبیر، تهران، چاپ سوم، ۱۳۸۲، ج۱، ص ۱۷۳-۱۷۶٫ ↑
- محمد حسن خان، اعتماد السلطنه: تاریخ منتظم ناصرى، محقق / مصحح: محمد اسماعیل رضوانى، انتشارات دنیای کتاب، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۷، ج۱، ص۵۲٫ ↑
- برتولد، اشپولر: تاریخ ایران در قرون نخستین اسلامى، ترجمه: جواد فلاطورى و مریم میر احمدى، انتشارات علمى و فرهنگى، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۷۳، ج۱، ص۲۲-۲۳٫ ↑
- مصدر، م. ح: تاریخ ارجان، چاپ اول، انتشارات احرار، ۱۳۸۷، ص۱۴۹-۱۵۰٫ ↑
- بلاذری: پیشین، ص۵۳۹٫ ↑
- تقریباً مسلم است که در اینجا منظور شهر ریو اردشیر یا همان ریشهر است، چرا که اردشیر خره کوره ای از فارس بوده است نه شهری از آن، و مرکز آن کوره نیز شهر گور(جور) بود، که در موقعیتی قرار داشت که بر سر راه چین لشکری نمی توانست واقع بشود. نیز باید در نظر داشت که این روایت ها همگی شفاهی بودند که سالها بعد مکتوب شده اند، از این رو سهو و خطا در ضبط اسامی شهرها امری طبیعی است. (مصدر: پیشین، ص۱۵۷) ↑
- رضی، ابوالحسن محمد بن ابی احمد موسوی معروف به سید رضی (گرداورنده): نهج البلاغه امام علی (ع): ترجمه، دکتر علی شیروانی، ناشر مؤسسه انتشارات دارالعلم، چاپ ششم ، ۱۳۸۶، خطبه ۴۴، ص۹۳٫ ↑
- محمد بن جریر، طبری: تاریخ الامم و الملوک، ترجمه: ابو القاسم پاینده، انتشارات اساطیر، تهران، چاپ پنجم، ۱۳۷۵، ج۶، ص۲۶۶۸٫ ↑
- ابن اثیر: پیشین، ج۱۰، ص۱۷۶-۱۸۶؛ طبری، همان، ج۶، ص ۲۶۴۵-۲۶۶۸؛ مصدر: پیشین، ص۱۴۹-۱۵۸؛ ابو اسحاق ابراهیم بن محمد، ثقفى کوفى (م ۲۸۳): الغارات و شرح حال اعلام آن، ترجمه: عزیز الله عطاردى، انتشارات عطارد، ۱۳۷۳، ص۱۷۳-۲۰۱٫ ↑
- زیاد بن ابیه معروف به زیاد بن عبید بود، عبید برده مردى از قبیله ثقیف بود و با سمیه که کنیز حارث بن کلده بود ازدواج کرد، حارث بن کلده سمیه را آزاد کرد و او براى عبید زیاد را زایید، و زیاد از بندگى آزاد شد و جوانى زبانآور و تیزهوش و خردمند و ادیب بار آمد. مغیره بن شعبه هنگامى که از سوى عمر بن خطاب فرماندار بصره شد او را با خود برد و دبیر خویش کرد. (اخبار الطول : پیشین، ص۲۶۶) ↑
- احمد بن محمد، بن عبدربه الاندلسی(متوفی ۳۲۸ه.): العقد الفرید، بتحقیق: دکتر عبد المجید ترحینی، دار الکتاب العلمیه، لبنان، بیروت، طبع ثالثه، ۱۴۰۷ه/ ۱۹۸۷م، ج۵، ص۲۶۶-۲۶۸؛ محمد بن على بن طباطبا المعروف بابن الطقطقى(م ۷۰۹): الفخرى فى الآداب السلطانیه و الدول الاسلامیه، تحقیق: عبد القادر محمد مایو، دار القلم العربى، بیروت، ط الأولى، ۱۴۱۸/۱۹۹۷، متن، ص ۱۵۰-۱۵۱٫ ↑
بررسی تحولات تاریخی ارّجان از قرن اول هجری تا پایان حکومت آل بویه- قسمت ۳۱
