علاوه براین، مشخص شده که پلی فنولهای چای بطور انتخابی رشد کلستریدیا و بیفیدوباکتر روده بزرگ انسان را بترتیب مهار و تحریک میکنند (اوکیبو و جانجا، ۱۹۹۷). در یک مطالعه کوچک در ژاپن نشان داده شد تدارک کاتشین مخصوصاً از چای سبز (۵/۳۰ درصد اپی گالوکاتشین گالات) اثر مثبتی در بیماران آسایشگاه پیران دچار اختلال زیستی رودهای از طریق افزایش سطح لاکتوباسیل^[۶۶] و بیفیدوباکتر^[۶۷] وکاهش سطح Enterobacteriacea، Bacteroidaceae و Eubacteria داشت. سطوح متابولیتهای باکتریهای پاتوژن نیز کاهش یافت (گوتو و همکاران، ۱۹۹۸). چای توانایی تغییر در متابولیسم را ازطریق تعدیل رشد باکتریهای رودهای دارا میباشد. نوشیدن چای منجر به کاهش انتروباکترها که نقش مهمی در تولید آمونیاک، اسکاتول^[۶۸] و دیگر آمینها مضردارند میشود، علاوه براین اثر مفیدی روی افزایش سطح لاکتوباسیلها و بیفیدوباکترها داشته، که نقش مهمی در تولید اسیدهای آلی و کاهش pH دارند (ویس برگر، ۱۹۹۹؛ لاکنبرینک و همکاران، ۱۹۹۹).

۲-۵-۴- خواص ضد ویروس چای سبز
کاتشینهای موجود در چای سبز عامل بالقوه ضد ویروس و ضد پروتزا هستند. نتایج بدست آمده از گاتمن و ریو (۱۹۹۶) نشان داد که اپی گالوکاتشین گالات مانع از چسبیدن ویروس آنفولانزا A و B به سلولهای حیوانی کشت داده شده میشود. همچنین، اپی گالوکاتشین گالات فعالیت ضدویروسی برعلیه آنزیمهای ویروس HIV^[69] و برعلیه Rotaviruses و Anteroviruses در سلول کشت تهیه شده از میمون دارد (میتسچر و همکاران، ۱۹۹۷). اپی گالوکاتشین مانع از اتصال HIV به سلولهای T میشود (اولین گام در آلودگی به HIV). نانس و شیرر (۲۰۰۳) بیان نمودندکه اپی گالوکاتشین گالات از اتصال HIV به لنفوسیتهای CD₄(+) جلوگیری میکند که این یک گام تعیین کننده در آلودگی HIV میباشد. برای توسعه آلودگی، ویروس نیاز به ورود به داخل لنفوسیت CD₄(+) از طریق اتصال به مولکول CD₄ و بعد تکثیر درون سلولی دارد. اپی گالوکاتشین گالات میل شدیدی برای CD₄ داشته و از طریق باندکردنشان بطور مؤثری مانع از باند شدن با HIV میگردد. همچنین، نتایج ناکایاما و همکاران (۱۹۹۳) نشان داد که اپی گالوکاتشین گالات روی ویروس آنفولانزا اثر دارد. اپی گالوکاتشین گالات از طریق چسبیدن به ویروس، ویروسهای بلع کننده سلولهای MDCK را مهار مینماید. علاوه براین، عصاره استخراجی چای سبز اثر مهارکنندگی روی ترکیبات اسیدی کننده داخل سلولی نظیر اندوزمها^[۷۰] ولیزوزمها^[۷۱] داشته، که این منتج به مهار رشد ویروسهای آنفولانزا در کشت سلولی میگردد (ایمانیشی و همکاران، ۲۰۰۲).
۲-۵-۵- اثر چای سبز در کاهش سطح کلسترول پلاسما
مطالعات صورت گرفته روی حیوانات بطور واضحی نشان داد که چای سبز یا کاتشینهایشان سطح کلسترول خون در رتها (موراماتسو همکاران، ۱۹۸۶؛ یانگ و همکاران، ۱۹۹۷) و موشها (سوزوکی و همکاران، ۱۹۹۸) و همسترها (چان و همکاران، ۱۹۹۹) تغذیه شده با کلسترول و نیز سطح تری گلیسیرید پلاسما را در همسترهای تغذیه شده با جیره حاوی چربی بالا (چان و همکاران، ۱۹۹۹) و رتهای تغذیه شده با یک جیره حاوی فروکتوز بالا کاهش میدهند (یانگ و همکاران، ۲۰۰۱).
بیسواس و واکیتا (۲۰۰۱) با بهره گرفتن از سطوح ۵/۰، ۷۵/۰، ۱ و ۵/۱ درصد پودر چای سبز گزارش نمودند که سطوح مختلف چای سبز در جیره جوجههای گوشتی به طورمعنیداری کلسترول سرم خون و کلسترول و چربی کبدی را کاهش میدهد. به نظر میرسد که کاهش جذب اسیدهای صفراوی منجر به کاهش کلسترول کبد و کلسترول سرم خون در جوجههای گوشتی تغذیه شده با پودر چای سبز میگردد (بیسواس و واکیتا، ۲۰۰۱). فیبر بالای چای در حیوانات سطح کلسترول را از طریق کاهش جذب سطحی اسیدهای صفراوی و انواع لیپیدها به خود کاهش میدهد (اوانس و همکاران، ۱۹۹۲).
بدلیل جذب ناچیز و قابلیت دسترسی بیشتر کاتشینهای چای سبز در مجرای روده، این احتمال وجود دارد که اثر چای سبز و کاتشین روی کاهش لیپید بطور غیرمستقیم بیشتر متأثر از فرآیندهای رودهای درگیر در هضم و جذب چربیها میباشد (ایکدا و همکاران، ۲۰۰۳؛ لفست و همکاران؛ ۲۰۰۲). بطوریکه جیوهل و همکاران (۲۰۰۰) گزارش نمودند، چای سبز به طور معنیداری از فعالیت لیپاز پانکراس و معده جلوگیری مینماید. بیان شده کاتشینهای چای سبز (مخصوصاً اپی گالوکاتشین گالات) در سطوح مؤثر بطور برجستهای خصوصیات فیزیکوشیمیایی امولسیون لیپید را توسط افزایش اندازه ذرات و کاهش مساحت سطحی تغییر میدهد (شی شی کورا و همکاران، ۲۰۰۶). کاهش فعالیت لیپاز پانکراس همراه با افزایش اندازه قطر امولسیون و کاهش مساحت سطحی میزان هیدرولیز چربی را آرام میکند(آرماند و همکاران، ۱۹۹۹).
شواهد شایان توجه از مطالعات روی سلول و حیوان نشان داد که فسفولیپازA₂ پانکراس (PLA₂) برای سهولت هضم وجذب لیپیدها مهم است. مطالعات سیستمهای آزمایشگاهی و سلولهای رودهای نشان داد که هیدرولیز فسفاتیدیل کولین توسط PLA₂ پانکراس برای جذب مؤثر اسیدهای چرب، کلسترول و دیگر لیپیدهای هیدروفوبیک لازم است (بورگ استرفم و همکاران، ۱۹۸۰؛ هومن و همکاران، ۱۹۹۸). اپی گالوکاتشین گالات از طریق مهار فعالیت PLA₂ پانکراس در فرایند هیدرولیز رودهای فسفاتیدیل کولین اختلال ایجاد نموده وسبب تشدید کاهش جذب لیپیدها میشود (لاین و همکاران، ۱۹۹۸). علاوه براین، کاربرد ۴-۱ درصد چای سبز بصورت آشامیدنی در رتهای تغذیه شده با جیره حاوی ۱ درصد کلسترول اثر معنیداری روی فعالیت آنزیمهای کبدی متابولیزم کننده لیپید (کلسترول ۷ آلفا-هیدروکسیلاز، ۳-هیدروکسی-۳-متیل گلوتاریل-کوانزیم آ ردوکتاز) و سنتز اسیدهای چرب نداشت، اگرچه به طور مشخصی دفع مدفوعی کلسترول و اسیدهای صفراوی را افزایش داد (یانگ و همکاران، ۲۰۰۰). این یافتهها با دیگر مشاهدات مبنی بر افزایش دفع مدفوعی چربی و کلسترول و کاهش جذب رودهای لیپیدها توسط کاتشنهای چای سبز، بویژه اپی گالوکاتشین گالات نامتناقض بود (موراماتسو و همکاران، ۱۹۸۶؛ چان و همکاران، ۱۹۹۹؛ ریدراستروف و همکاران، ۲۰۰۳). همچنین، کاتشینهای چای سبز در فرایند میسل سازی و محلولیت میسلی لیپیدها که برای تجزیه چربیها و دریافت لیپیدهای هیدرولیز شده توسط انتروسایتها لازم است تداخل ایجاد میکند (جیوهل و همکاران، ۲۰۰۰؛ ایکدا و همکاران، ۲۰۰۵).
درمطالعه صورت گرفته روی رتها، تری گلیسیرید،کلسترول تام و -LDLکلسترول کاهش (یانگ و کو، ۱۹۹۷) و سوپر اکسید دسموتاز^[۷۲] (SOD) سرم وگلوتاتیون اس-ترانسفراز^[۷۳] (GST) و کاتالاز کبدی افزایش یافت ( لاین و همکاران، ۱۹۹۸).
کاتشینهای چای بطور مؤثری جذب کلسترول از روده را کاهش، محلولیت کلسترول راکم و دفع مدفوعی کلسترول و کل لیپیدها را افزایش میدهند (تیجبرگ و همکاران، ۱۹۹۷).
ترکیب شیمیایی فنولیک موجود در تانیک اسید نقش مهمی در کاتابولیسم کلسترول در کبد بازی میکند (یوگارانی و همکاران، ۱۹۹۲). تبدیل کلسترول به اسیدهای صفراوی منحصراً در کبد اتفاق میافتد، که این نشان دهنده مسیر اصلی حذف کلسترول از بدن میباشد (بیسواس و واکیتا، ۲۰۰۱).
پانجا و همکاران (۲۰۰۵) با اضافه کردن سطوح ۱ و ۵/۱ درصد پودر چای سبز به این نتیجه رسیدند که استفاده از این سطوح سبب کاهش در میزان کلسترول گوشت ران میشود.
نتایج کانکو وهمکاران (۲۰۰۵) نشان داد که استفاده از ۵/۲ درصد پودر چای سبز ژاپنی در جیره جوجههای گوشتی از سن ۳ تا ۸ هفتگی اثر معنیداری روی پروفیل سرم جوجهها ندارد.
۲-۵-۶- اثر چای سبز بر وزن اندامهای گوارشی و خصوصیات لاشه
نتایج بدست آمده از بیسواس و واکیتا (۲۰۰۱) با بهره گرفتن از سطوح ۵/۰، ۷۵/۰، ۱ و ۵/۱ درصد پودر چای سبز نشان داد که استفاده از سطوح ۱ و ۵/۱ درصد پودر چای سبز وزن لاشه بدون امعاء واحشاء^[۷۴]، درصد لاشه^[۷۵] و درصد کل قسمتهای خوراکی^[۷۶] را کاهش میدهد، اما نسبت امعاء و احشاء^[۷۷] در تمامی گروه های آزمایشی تفاوت قابل ملاحضهای نداشت. علاوه براین، درصد گوشت ران^[۷۸] درسطح ۵/۱ درصد پودر چای سبز افزایش و درصد گوشت بال^[۷۹] در تمام گروه های تغذیه شده با پودر چای سبز کاهش نشان داد. همچنین، درصد گوشت کل^[۸۰] و درصد ماده خشک، چربی خام و پروتئین خام گوشت سینه در بین گروه های آزمایشی تفاوت معنیداری نداشت. هرچند، به طور عددی در گروه های که پودر چای سبز دریافت کرده بودند میزان چربی و پروتئین گوشت نسبت به گروه شاهد کاهش و افزایش یافته بود. وزن نسبی چربی محوطه شکمی^[۸۱] در پاسخ به جیرههای حاوی سطوح بالای پودر چای سبز کاهش داشت. مطالعات اوانس و همکاران (۱۹۹۲) نشان داد که سطح بالای کاتشین در چای سبز اثر مهارکنندگی روی جذب لیپیدها دارد. که این از تجمع بیش از اندازه لیپید در کبد و دیگر بافتها جلوگیری میکند.
کاهش چربی لاشه می تواند مربوط به اثر مهاری پودر چای سبز روی خوراک مصرفی باشد، که این سبب کاهش لیپوژنسیس کبدی (تشکیل چربی) و تجمع چربی در بافت چربی و ماهیچه ای میشود (سادون و لکلرک، ۱۹۸۳).
در مطالعه پانجا (۲۰۰۵) با بهره گرفتن از سطوح ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد پودر چای سبز درجیره جوجههای گوشتی تفاوت معنیداری در میان گروه های آزمایشی از لحاظ درصد لاشه و درصد چربی محوطه شکمی مشاهده نشد. در آزمایش رحمانی و همکاران (۲۰۰۸) استفاده از پودر برگ سبز چای کاهش چربی حفره شکمی و بزرگ شدن لوزلمعده را به دنبال داشت، ولی بر راندمان لاشه بی تأثیر بود. در این ارتباط به نظر میرسد جیرههای حاوی سطوح بالای برگ سبز چای به دلیل بالا بودن سطح فیبر و همچنین برخی مواد ضد تغذیه ای در آنها قادر به تأمین برخی مواد مغذی از جمله انرژی برای رشد یا ذخیره چربی نبودند. یکی از علل افزایش شدید فعالیت ترشحی و به دنبال آن افزایش اندازه لوزالمعده می تواند غیر فعال شدن آنزیمهای گوارشی مترشحه از این بافت توسط مواد ضدتغذیهای موجود در برگ سبز چای از جمله ترکیبات فنلی باشد (رحمانی و همکاران، ۲۰۰۸).
نتایج توماس و همکاران (۲۰۰۷) نشان داد که استفاده از سطوح ۵/۰ و ۱ درصد چای سبز در جیره جوجههای گوشتی در سنین ۱ تا ۲۱ روزگی اثری روی وزن نسبی ارگانهای گوارشی و دستگاه رودهای نداشت، اما طول روده در پرندگان تغذیه شده با سطح ۵/۰ درصد چای سبز بطور معنیداری کاهش نشان داد.
کانکو وهمکاران (۲۰۰۵) نیز نشان دادند که استفاده از ۵/۲ درصد پودر چای سبز ژاپنی در جیره جوجههای گوشتی از سن ۳ تا ۸ هفتگی وزن لاشه و وزن چربی محوطه شکمی را نسبت به گروه شاهد کاهش می دهد.
۲-۵-۷- اثر چای سبز بر عملکرد طیور
کانکو وهمکاران (۲۰۰۵) در آزمایشی که سطح ۵/۲ درصد پودر چای سبز را بر عملکرد جوجههای گوشتی از سن ۳ تا ۸ هفتگی مورد بررسی قرار دادند، متوجه شدند که استفاده از سطح ۵/۲ درصد چای سبز، باعث کاهش معنیدار وزن بدن و خوراک مصرفی در مقایسه با تیمار شاهد میگردد. پانجا (۲۰۰۵) بیان نمود که استفاده از سطوح مختلف چای سبز (۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد) در جیره جوجههای گوشتی اثر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل، ابقا نیتروژن و انرژی مصرفی نداشت.
علاوه براین، مطالعات رحمانی و همکاران (۲۰۰۸) نشان داد که پودر سبز چای به طور معنیداری باعث کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی، اضافه وزن روزانه و افزایش ضریب تبدیل غذایی جوجهها در کل دوره میگردد. برعکس توماس و همکاران (۲۰۰۷) گزارش نمودند جیرههای آزمایشی مکمل شده با چای سبز به طور معنیداری مصرف خوراک ۷ و ۲۱ روزگی را کاهش و ضریب تبدیل ۷ و ۱۴ روزگی را بهبود میدهد.
مطالعات صورت گرفته توسط پانجا (۲۰۰۵) نشان داد وقتی مرغهای تخمگذار سویه Isa brown به مدت ۱۰ هفته (از ۲۶ تا۳۵ هفتگی) با جیره حاوی چای چینی تغذیه گردیدند، مصرف خوراک، تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ و حجم تخم مرغ به طور منفی تحت تأثیر قرار گرفت. زیرا تانن موجود در برگهای چای با پروتئین جیرهای باند شده و قابلیت هضم و متابولیسم پروتئین را کاهش میدهد(تانیت، ۲۰۰۲؛ نیتیا، ۱۹۹۴).
کوجیما و یوشیدا (۲۰۰۸) با بهره گرفتن از سطوح مختلف چای سبز (۰، ۱، ۵، ۱۰ درصد) به مدت ۲۱ روز در جیره غذایی مرغهای تخمگذار (در مرحله آخر تخمگذاری) گزارش کردند که تفاوت معنیداری بین گروه شاهد و سطح ۱ درصد از لحاظ میزان تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ^[۸۲]، حجم تخم مرغ^[۸۳]، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل^[۸۴] وجود نداشت. علاوه براین، بین گروه های آزمایشی تغذیه شده با سطوح ۵ و ۱۰ درصد نیز تفاوتی مشاهده نگردید. هرچند، بین گروه های آزمایشی شاهد و سطح ۱ درصد چای سبز در مقایسه با گروه های آزمایشی تغذیه شده با سطوح ۵ و ۱۰ درصد چای سبز تفاوت معنیدار وجود داشت.
یامان و همکاران (۱۹۹۹) نیز کاهش در مصرف خوراک در جیرههای غنی شده با عصاره چای سبز گزارش نمودند.کانکو و همکاران (۲۰۰۱) کاهش معنی دار وزن بدن نسبت به گروه شاهد در جوجههای تغذیه شده باجیرههای غنی شده با ۵/۲ و ۵ درصد چای سبز بعد از ۱۰ هفته گزارش کردند. علاوه براین، نتایج بدست آمده از مظالعات کانکو و همکاران (۲۰۰۰) با بهره گرفتن از عصاره چای سبز با نتایج بالا نامتناقض بود.
با توجه به بالا بودن میزان فیبر خام برگ چای (۵/۱۵ درصد) به نظر میرسد یکی از عوامل مؤثر بر این روند، حجیم بودن جیرههای غذایی حاوی این ماده و به دنبال آن کاهش مصرف غذا و میزان اضافه وزن روزانه باشد (رحمانی و همکاران، ۲۰۰۸). علاوه براین، بالا بودن غلظت پلی فنولهای (گراهام، ۲۰۰۰) موجود در برگ چای از جمله تانن (حدوداً ۸/۹ درصد) میتواند تأثیر منفی بر مصرف خوراک، به واسطه تشکیل پیوند با مواد مغذی مختلف بخصوص پروتئینها و آنزیمهای گوارشی مؤثر بر آنها داشته باشد و قابلت هضم و دسترسی این مواد را برای حیوان کاهش دهد (بیسواس و واکیتا، ۲۰۰۱).
بطورکلی، پلی فنولهای چای به واسطه تشکیل کمپلکسهای گوناگون نقش مهمی در ته نشین شدن پروتئینها و مهارآنزیمها بازی میکنند. (کارتریونا و همکاران، ۱۹۹۸؛ شی و همکاران ۱۹۹۴). مشخص شده که بیشتر، پلی فنولها از جمله تانیک اسید^[۸۵]، گالوتانین^[۸۶]، کاتشین^[۸۷]، پروآنتوسیانید^[۸۸] توانایی ایجاد واکنش با پروتئینها را دارند، که این منتج به ته نشین شدن پروتئین میگردد. این مواد به واسطه ایجاد کمپلکسهای قوی منجر به تغییر در شکل مولکولی آنزیمها و کاهش فعالیت کاتالیتیکی^[۸۹] آنها میشوند (هی و همکاران، ۲۰۰۶).
مشخص شده است که چندین آنزیم نظیر تریپسیناز^[۹۰]، پروکسیداز^[۹۱]، تریپسین^[۹۲] (هانگ و همکاران، ۲۰۰۴)، دکربوکسیلاز^[۹۳] (برتولدای و همکاران، ۲۰۰۱)، اسکولین اپوکسیداز^[۹۴] (ابی و همکاران، ۲۰۰۰) و ریبونوکلاز^[۹۵] (قوش و همکاران، ۲۰۰۴) توسط پلی فنولهای چای دناتوره میشوند. بنابراین به نظر میرسد که پلی فنولهای چای با آنزیمهای هضمی باند شده و آنها را ته نشین میکنند. مصرف بیش از اندازه پلی فنولهای چای سبب کاهش در قابلیت هضم خوراک میشود (هی و همکاران، ۲۰۰۶).
در آزمایش که توسط هی و همکاران (۲۰۰۶) صورت گرفت، توان باندکنندگی پلی فنولهای چای (غلظت ۰۵/۰ میلی گرم در هر میلی لیتر) در شرایط آزمایشگاهی با آنزیمهای مشخص (آلفا-آمیلاز، پپسین، تریپسین و لیپاز) مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش نسبت مهارکنندگی آلفا-آمیلاز، پپسین، تریپسین و لیپاز بترتیب ۶۱، ۳۲، ۳۸، ۵۴ درصد بود. این اثر مهارکنندگی توسط افزایش در غلظت پلی فنول تشدید میشود. بنابراین، این ترکیبات سبب کاهش در قابلیت هضم کربوهیدراتها، پروتئینها و لیپیدها میگردند. آنزیمها میانجیگر واکنشهای هیدرولیز در دستگاه گوارش میباشند. بنابراین ممکن است پلی فنولهای چای بعنوان یک فاکتور ضد تغذیه ای عمل کند.
به نظر میرسد مکانیسم اصلی در ایجاد پیوند بین پلی فنولهای چای و پروتئین اثرات متقابل غیر کووالانت باشد (دروستی، ۲۰۰۰؛ سیبرت و همکاران،۱۹۹۶). پلی فنولهای چای حاوی گروه های هیدروکسیل^[۹۶] و گروه های گالویل^[۹۷] در ساختار مولکولیشان میباشند. گروه های پلی فنولیک میتوانند پیوند هیدروژنی با گروه های قطبی (آمید، گوانیدین، پپتید، آمین و کربوکسی) پروتئین ایجاد کنند. ترکیب و مقدار گروه های قطبی پروتئین آنزیم، روی شکلگیری و قدرت پیوند بین پلی فنولهای چای و آنزیمها تأثیر دارد.
گروه های گالویل موجود در پلی فنولهای چای خاصت هیدروفوبیکی^[۹۸] دارند (هی و همکاران، ۲۰۰۶a). چندین آمینو اسید هیدروفوبیک در پروتئین آنزیمها شناخته شده، که عبارت ازپرولین، فنیلآمین، تیروزین هستند، که بنظر میرسد پلی فنولهای چای پیوند محکمی از طریق ارتباط هیدروفوبیکی ایجاد میکنند. وقوع پیوند هیدروژنی و ارتباط هیدروفوبیک، شکل مولکولی آنزیم را تغییر میدهد، و منتج به اثر شدید روی فعالیت آنزیم میشود. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که پلی فنولهای چای بعنوان یک فاکتور ضدتغذیهای عمل میکنند. اثرات مهار کنندگی پلی فنولها روی آنزیمهای هضمی، ممکن است ناشی از اثرات اشتراکی ارتباط هیدروفوبیکی یا پیوند هیدروژنی در شکلگیری کمپلکس پلی فنولهای چای و آنزیم باشد(هی و همکاران، ۲۰۰۶b).
مطالعات نشان داده که اپی گالوکاتشین گالات متابولیسم را بالا برده و به سوزاندن چربی کمک میکند. دالو و همکاران (۱۹۹۹) نشان دادند که میزان متابولیسم در حالت استراحت^[۹۹] در انسان پس از مصرف ۹۰ میلیگرم اپی گالوکاتشین گالات (سه بار در روز) ۴ درصد افزایش مییابد. وسترترپ-پلانتنگا و همکاران (۲۰۰۵) نتیجه گرفتند که مصرف دائم مقادیر کمی از کافئین (کافئین چای سبز) کاهش وزن را از طریق ترموژنسیس^[۱۰۰] و اکسیداسیون چربی ها بهبود میدهد. در مطالعات حیوانی اپی گالوکاتشین گالات کاهش ۲۱ درصدی وزن بدن رتها را در پی داشت. در این آزمایش رتهای تزریق شده با اپی گالوکاتشین گالات اشتهایشان را از دست داده بودند و چند روز پس از تزریق روزانه مصرف خوراک آنها به کمتر از ۶۰ درصد حالت طبیعی رسید. همچنین، اپی گالوکاتشین گالات سبب بی حس شدن رسپتورهای لپتین^[۱۰۱] در مطالعات حیوانی گردید (یانگ-هسی، ۲۰۰۰). لپتین پروتئینی با وزن مولکولی ۱۶ کیلو دالتون و ۱۶۷ اسیدآمینه بوده، که از بافت چربی ترشح میشود. لپتین از طریق دو نوع رسپتور در بدن عمل میکند. یک نوع رسپتور بلند که در بخشهایی از مغز و هیپو تالاموس وجود دارد. این نوع رسپتورها از خانواده سیتوکینهای نوع یک است و با فعال شدن این رسپتورها توسط هورمون لپتین باعث مهار اشتها و افزایش متابولیسم بدن از طریق اثر روی هورمونهای تیروئیدی و آدرنال میشود (دیلون و همکاران، ۲۰۰۱؛ ال-هاسچیمی وهمکاران ۲۰۰۰).
فرم دوم رسپتورهای لپیتین در بافتهای محیطی مانند ماهیچهها، چربی، کبد و روده وجود دارد و با فعال شدن آنها اثرات متابولیسمی زیادی در رابطه با تنظیم انرژی و وزن بدن در بافتها اعمال میکنند (ال-هاسچیمی وهمکاران ۲۰۰۰٫؛ کوریا و همکاران، ۲۰۰۲).
۲-۵-۸- اثر چای سبز روی کیفیت تخم مرغ
مطالعات صورت گرفته توسط کوجیما و یوشیدا (۲۰۰۸) با بهره گرفتن از سطوح مختلف چای سبز (۰، ۱، ۵ و ۱۰ درصد) در جیره طیور تخمگذار نشان دادند که استحکام پوسته تخم مرغ در بین گروه های آزمایشی تفاوت معنیدار نداشت، اما یک رابطه معکوس بین استحکام پوسته و مقدار چای سبز در جیره مشاهده گردید. ضخامت پوسته تخم مرغ متناسب با افزایش چای سبز در جیره کاهش یافت، که این وضعیت در گروه ۱۰ درصد چای سبز وخیمتر بود. این نتایج با آزمایشات آنگن بایر و همکاران (۲۰۰۵) که اثبات نمودند متناسب با افزایش پودر چای سبز در جیره پوسته تخم مرغ تولید شده سستتر و نازکتر میشود نامتناقض بود. علاوه براین، رنگ پوسته تخم مرغ، در گروه ۵ درصد، نسبت به گروه شاهد مقدار روشنایی و قرمزی کمتری داشت. مقدار واحد هاو^[۱۰۲] نیز در پرندگان تغذیه شده با ۵ و ۱۰ درصد چای سبز نسبت به گروه ۱ درصد کمتر بود و همچنین هیچ گونه همبستگی بین نسبت چای سبز در جیره و رنگ زرده^[۱۰۳] مشاهد نگردید.
نتایج بدست آمده ازمطالعات پانجا (۲۰۰۵) نشان دادکه گروه های آزمایشی تغذیه شده با سطوح مختلف چای سبز به لحاظ ارتفاع آلبومین، ضخامت پوسته و وزن پوسته از تفاوت معنی داری برخوردار بودند (درسطح ۲ درصد). اما واحد هاو، رنگ زرده، رنگ پوسته، وزن زرده و آلبومین^[۱۰۴] در بین گروه های آزمایشی معنیدار نبود. در آزمایشی دیگری که توسط پانجا و همکاران (۲۰۰۵) به انجام رسید، استفاده از سطوح مختلف چای سبز (۵/۰، ۱، ۵/۱، ۲ درصد) در جیره مرغهای تخمگذار سبب کاهش میزان کلسترول زرده گردید، که این اثر در سطح ۱ تا ۲ درصد معنیدار بود.

فصل ۳
مواد و روشها
۳-۱- مکان و زمان آزمایش
برای بررسی اثرات چای سبز و کامبوچا و مقایسه آن با آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و پری بیوتیک بر عملکرد جوجه های گوشتی، آزمایشی به مدت ۴۲ روز با بهره گرفتن از ۲۴۰ قطعه جوجه یک روزه گوشتی واریته “راس” انجام شد. این آزمایش در سالن مرغداری تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد.
۳-۲- آماده سازی سالن
ابتدا سالن از بقایای بستر و غبار باقی مانده از دوره قبل تمیز شد. سپس کف و دیوارهای سالنها با فشار آب و شوینده شستشو داده شد. پن بندی به تعداد ۲۴ پن در ابعاد۱۳۰×۱۳۰ سانتیمتر مربع در داخل سالن طراحی گردید. کلیه ملزومات داخل سالن (آبخوری، دانخوری و پنها) شستشو و با مواد ضد عفونی کننده ضد عفونی شد. هواکش سالن ها سرویس شد و بخاری دو روز قبل از جوجه ریزی برای رسیدن دمای سالن به حد مطلوب روشن شد.
۳-۳- مدیریت پرورش پیش از ورود جوجهها، دمای سالن به ۳۲ درجه ‌سانتیگراد رسانده شد. بعد از وزن کشی و تقسیمبندی جوجهها به داخل پنها، ابتدا آب و سپس جیرههای آزمایشی بطور آزاد، در دسترس آنها قرار داده شد.
۳-۴- ترکیب جیره
جیره پایه بر اساس احتیاجات مواد مغذی توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات ^[۱۰۵] (۱۹۹۴) تنظیم شد. ترکیب و آنالیز خوراک مورد استفاده در این آزمایش در جدول ۳-۱ نشان داده شده است.
جدول۳-۱- ترکیب و اجزای جیرههای پایه مورد استفاده در سنین ۰ تا۲۱ و ۲۱ تا۴۲ روزگی جوجههای گوشتی مورد آزمایش (برحسب درصد)