پارکینگ

-

+

۱۴

شنا و شیرجه

+

+

۲۹

تأسیسات

+

+

۱۵

شمشیر بازی

+

-

۳۰

ساختمان­های جنبی

+

+

۱۶

فوتبال

-

+

(سعیدنیا، ۱۳۹۰)
معیارهای برنامه­ ریزی زمین­های ورزشی
الف: مهمترین معیار برنامه­ ریزی زمین­های ورزشی، توجه به نظم سلسله مراتبی این فضاهاست که در سطور پیشین به تفصیل بررسی شد. زمین­های ورزشی باید به شکل شبکه­ ای سلسله مراتبی از مرکز ورزشی واحد همسایگی تا مجموعه­ ورزشی شهر برنامه­ ریزی شوند. ممکن است در شهری با صرف هزینه­ های هنگفت مجموعه­ ورزشی باشکوهی احداث شود. اما همین شهر، فاقد زمین­های کوچک­تر برای فعال کردن نوجوانان و جوانان ساکن محله­های شهر باشد. بنابراین، توزیع تعداد متناسبی از فضاهای ورزشی کوچک و متوسط در سطح شهر بهتر از این است که یک یا تعداد اندکی فضای ورزشی بزرگ فقط در یک یا چند نقطه­ی شهر ایجاد شوند(سعیدنیا، ۱۳۸۳).

ب: سطح سرانه­ی پیشنهادی برای زمین ورزش واحد همسایگی ۲ متر مربع به ازای هر نوجوان، برای مرکزهای ورزشی محله ۴/۱ متر مربع به ازای هر نفر و برای مرکزهای ورزشی ناحیه ۲/۱ متر مربع به ازای هر نفر است. تعیین سرانه­ی مرکز ورزشی شهر و کالیبره کردن یا تعیین دقیق سرانه­های پیشنهادی ذکر شده در مورد سطح پایین­تر، نیازمند مطالعات محلی است.
پ: مرکزهای ورزشی واحد همسایگی فاقد فضای بسته­اند و ۱۰۰ درصد آنها به فضای آزاد اختصاص دارد. در صورت لزوم محل پارکینگ دوچرخه و موتورسیکلت در محوطه­ی زمین پیش بینی می­ شود. مرکز ورزشی محله حداقل ۹۰ درصد فضای باز دارد و در آن به ازای هر ۲۰۰ متر مربع یک محل پارکینگ در نظر گرفته می­ شود. به عنوان مثال، اگر زمین زمین ورزشی ۸۰۰۰ متر مربع است، ۴۰ محل پارک برای آن پیش بینی می­ شود. تعیین سطح فضای آزاد مرکز ورزشی ناحیه و بالاتر، به معیارهای هر یک از تأسیسات ورزشی موجود در آن بستگی دارد و با توجه به فضای لازم برای تماشاچی و نوع ورزش رعایت می­گردد. برای ورزش­های داخل سالن باید به ازای هر ۸۰ متر مربع و برای ورزش­های میدانی به ازای هر ۱۵۰ متر مربع پارکینگ در نظر گرفته شود.
ت: احداث مجموعه­های ورزشی بزرگ، باید در قالب طرح­های توسعه شهری و در چارچوب نظام کلی کاربری­ها انجام گیرد. ولی اگر چنین طرح­هایی در دست نباشد و یا بعد از تهیه­ طرح، قرار شود ورزشگاه بزرگی در شهر ساخته شود، قبل از تصمیم گیری باید مطالعات زیر انجام پذیرد:
تجزیه و تحلیل­های جمعیتی و اجتماعی
در این مرحله تعداد ساکنان، تراکم جمعیت، ساخت سنی و جنسی و مشخصات اجتماعی و فرهنگی منطقه یا مناطقی که قرار است برای احداث تأسیسات ورزشی در‌آنها برنامه ریزی شود؛ مورد بررسی قرار می­گیرد. این بررسی می ­تواند در مکان­ یابی و برنامه­ ریزی ورزشگاه مؤثر باشد، به عنوان مثال، منطقه­ای که ساخت سنی جوان­تر دارد و از لحاظ فرهنگی نیز مستعد پذیرش تماشاگران و بازیکنانی است که از نقاط گوناگون شهر برای ورزش یا تماشا به ورزشگاه می­آیند، در اولویت احداث ورزشگاه قرار دارد. (سعیدنیا،۱۳۸۳).
تجزیه و تحلیل کاربری­های پیرامون ورزشگاه
کاربری­های سازگار با عملکرد­های ورزشی؛ مانند پارک­ها، مرکزهای تفریحی، مناطق حفاظت شده طبیعی و مرکزهای فرهنگی، عملکرد ورزشگاه را تقویت می­ کنند و کاربری­هایی ناسازگار، مانند کاربری­های صنعتی و کارگاهی، محل­های دفن زباله، معادن شن و سایر کاربری­های آلاینده، موجب تضعیف عملکرد مجموعه­ ورزشی شهر می­شوند.
تجزیه و تحلیل ترافیکی
این تجزیه و تحلیل شامل بررسی شبکه­ ها و وسایط حمل و نقل جمعیتی، نیمه جمعی و خصوصی می­گردد. اگر بررسی­ها نشان دهد شبکه­ راه­های پیرامون ورزشگاه، ظرفیت لازم برای تخلیه­ی انبوه تماشاگران مسابقه­های ورزشی را ندارد و یا این که وسایط حمل و نقل جمعی و نیمه جمعی به اندازه­ کافی در این محدوده تردد نمی­کند، می­بایست تمهیداتی برای ایجاد ظرفیت لازم در نظر گرفته شود ایجاد شود و در صورتی که اعمال چنین تمهیداتی ناممکن باشد، باید محل دیگری برای ایجاد و احداث ورزشگاه انتخاب گردد.
بررسی تأسیسات زیربنایی