برای تعیین ضریب پایایی ابزار اندازه ­گیری شیوه ­های مختلفی وجود دارد که از جمله می­توان به روش موازی، روش دو نیمه کردن، روش کودر ریچادسون و روش آلفای کرونباخ اشاره کرد. روش آلفای کرونباخ برای محاسبه هماهنگی درونی ابزار اندازه ­گیری از جمله­های پرسشنامه­هایی است که خصیصه­ های مختلف را اندازه ­گیری می­ کنند. در این گونه ابزار پاسخ می ­تواند به خود مقدار عددی بگیرد. برای محاسبه آلفای کرونباخ از فرمول ذیل استفاده می­کنیم.

به طوری که:
: نشان­دهنده مجموع واریانس هر زیر مجموعه.
j: تعداد زیر مجموعه می­باشد.
هر چه مقدار ضریب به دست آمده به ۱۰۰% نزدیکتر باشد، بیانگر قابلیت اعتماد (پایایی) بیشتر پرسشنامه است (بازرگان و همکارانش، ۱۳۷۶، ص ۶۹).
در این پژوهش جهت سنجش میزان پایایی پرسش­نامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است که نتایج مربوط به آن در فصل چهارم تشریح می­ شود.
۳-۸- روش تجزیه و تحلیل داده ­ها
در این بخش به روش تجزیه و تحلیل داده ­های جمع آوری شده پرداخته خواهد شد. پس از جمع آوری داده ­ها، ابتدا با بکارگیری آزمون فرض آماری میانگین یک جامعه، تاثیر عوامل و مؤلفه­ ها بر موفقیت کارآفرینان مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد با بهره گرفتن از آزمون تحلیل واریانس میانگین دسته عوامل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سپس با بهره گرفتن از تکنیک­های تصمیم ­گیری چند معیاره مهمترین عوامل مؤثر بر موفقیت کارآفرینان محاسبه شد. جهت آشنایی بیشتر با تکنیک­های تصمیم ­گیری مورد استفاده در این تحقیق، به بررسی اجمالی این تکنیک­ها در ادامه خواهیم پرداخت.
۳-۸-۱- تکنیک­های تصمیم ­گیری چندمعیاره (MCDM^[69]).
مدل­های بهینه­سازی از دوران نهضت صنعتی در جهان و به خصوص از زمان جنگ دوم جهانی مورد توجه ریاضیدانان و دست­اندرکاران صنعت بوده است. تاکید اصلی بر مدل­های کلاسیک بهینه سازی، داشتن یک معیار (یا یک تابع هدف) می­باشد به طوری که مدل مذکور می ­تواند در مجموع به صورت خطی، غیر خطی و یا مخلوط باشد. اما توجه محققین در دهه­های اخیر معطوف به مدل­های چندمعیار (MCDM) برای سنجش تصمیم ­گیری­های پیچیده شده است. در این گونه تصمیم ­گیری­ها ممکن است به جای استفاده از یک معیار سنجش بهینگی از چندین معیار سنجش استفاده شود.
این مدل­های تصمیم ­گیری به دودسته مدل­های چند هدفه (^[۷۰]MODM) و مدل­های چندشاخصه (^[۷۱]MADM) تقسیم می شود. مدل­های چند هدفه به منظور طراحی به کار گرفته می­شوند در حالی که مدل­های چند شاخصه به منظور انتخاب گزینه برتر استفاده می شوند (اصغرپور، ۱۳۸۳).
۳-۸-۲- ارزیابی و بررسی مدل­های MADM
دو دسته عمده از روش­های مختلف در استفاده از اطلاعات موجود از یک مساله MADM وجود دارد: یک دسته از روش­ها منشعب از مدلی مشهور به مدل غیرجبرانی و دسته دیگر منشعب از مدل دیگری معروف به مدل جبرانی می­باشد.

1. 1. مدل غیرجبرانی: شامل روش­هایی می­ شود که در آنها مبادله در بین شاخص ­ها مجاز نیست، یعنی مثلاً نقطه ضعف موجود در یک شاخص توسط مزیت موجود در شاخص دیگر جبران نمی­ شود. در این روش­ها هر شاخص به تنهایی مطرح بوده و مقایسه ها بر اساس شاخص به شاخص صورت می­پذیرد.

1. 1. مدل جبرانی: مشتمل بر روش­هایی است که اجازه مبادله در بین شاخص ­ها در آن­ها مجاز است. یعنی تغییری (احتمالاً کوچک) در یک شاخص می ­تواند توسط تغییری مخالف در شاخص (یا شاخص­ های) دیگر جبران شود(آذر، رجب زاده، ۱۳۸۱). این مدل شامل سه زیر گروه می­گردد که در شکل (شکل) مشخص است.

شکل (۳-۱): انواع مدل های تصمیم گیری در روش MADM
از آنجائی که در پژوهش حاضر جهت رتبه بندی عوامل مؤثر بر کارآفرینان برتر استان هرمزگان از تکنیک­های TOPSIS و AHP استفاده گردیده است، لذا در ادامه به توضیح اجمالی این روش می­پردازیم.
۳-۹- معرفی تکنیک TOPSIS
این روش در سال ۱۹۸۱ توسط هوانگ و یون^[۷۲] ارائه گردید. در این روش m عامل یا گزینه به وسیله یک فرد یا گروهی از افراد تصمیم گیرنده مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. این تکنیک بر این مفهوم بنا شده است که هر عامل انتخابی باید کمترین فاصله را با عامل ایده‌آل مثبت (مهم‌ترین) و بیشترین فاصله را با عامل ایده‌آل منفی (کم اهمیت ترین عامل) داشته باشد به عبارت دیگر در این روش میزان فاصله یک عامل با عامل ایده‌آل مثبت و منفی سنجیده شده و این خود معیار درجه‌بندی و اولویت بندی عوامل است(آذر و رجب زاده، ۱۳۸۱). مراحل این روش عبارتند از:
تعیین ماتریس مقایسه عوامل: در این مرحله ماتریسی رسم خواهد شد که در سطر آن عوامل و در ستون آن افراد نظر دهنده آورده می‌شود و در تلاقی سطر و ستون، میزان اهمیتی که هر پاسخگو برای هر کدام از عوامل قائل شده است، آورده می‌شود (جدول ۳-۱).
جدول۳-۱: ماتریس تصمیم گیری