FDI

۱۹/۰-

۳۲/۲-

۰۲/۰

OPEN

۱۵/۸-

۶۲/۳-

۰۰۱/۰

PARTRATE

۷۶/۰

۳۲/۹

۰۰۰/۰

FCI

۴۳/۰

۰۹/۲

۰۴/۰

Constant

۷۳/۲۳-

۶۶/۵-

۰۰۰/۰

F- لیمر

۰۰۰/۰=, P>F89/28= (64،۴)F

آزمون هاسمن

۰۰۰/۰=۴۰/۷۳= (۴)= H

منبع: یافته­های پژوهش
نتایج برآورد الگو حاکی از آن است که سرمایه ­گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در­حال توسعه با درآمد پایین توانسته است موجب کاهش بیکاری شود. ضریب این متغیر برابر ۱۹/۰- برآورد شده و از نظر آماری معنادار است. علامت منفی آن با ادبیات نظری موجود، مطابقت دارد و براساس مبانی تئوریک، جذب سرمایه، تکنولوژی، دانش روز و افزایش اشتغال از فواید سرمایه گذاری مستقیم خارجی است که به نظر می­رسد در این کشور­ها نیز افزایش اشتغال و کاهش بیکاری را به همراه داشته است.
ضریب متغیر درجه­ باز بودن تجاری دارای علامت منفی است. این علامت بدین معنی است که درجه­ باز بودن تجاری در کشورهای منتخب با درآمد پایین توانسته است از طریق تجارت
بین­الملل، ایجاد محیطی رقابتی، افزایش تولید و رشد اقتصادی، بیکاری را کاهش دهد. مقدار این ضریب ۱۵/۸- برآورده شده که نشان دهنده کاهش ۱۵/۸ درصدی در بیکاری کشورهای منتخب، در اثر افزایش یک درصدی درجه­ باز بودن تجاری در این کشورهاست. این ضریب از نظر آماری از معناداری بالایی برخوردار است.
با توجه به نتایج به دست آمده، ضریب نرخ مشارکت نیروی کار دارای علامت مثبت است. علامت مثبت این متغیر حاکی از آن است که افزایش نرخ مشارکت نیروی کار در کشور­های منتخب با درآمد پایین به افزایش بیکاری منجر گردیده به گونه ­ای که افزایش یک درصدی در نرخ مشارکت نیروی کار، بیکاری را به میزان ۷۶/۰ درصد افزایش داده است.
ضریب متغیر شاخص بحران مالی برابر با ۴۳/۰ برآورد شده است که تأثیر مثبت و معناداری بر بیکاری دارد. در واقع بحران مالی در کشورهای در­حال توسعه با درآمد پایین، بیکاری را افزایش داده است که دلیل آن می ­تواند کاهش رشد اقتصادی به واسطه­ کاهش تجارت بین المللی، کاهش صادرات مواد اولیه و به ویژه نفت و کاهش قیمت نفت باشد. بنابراین یک درصد افزایش در شاخص بحران مالی، نرخ بیکاری را به میزان ۴۳/۰ درصد دراین کشورها افزایش داده و دارای اثری مثبت و معنادار بوده است. در مجموع، می­توان نتایج مربوط به تأثیر بحران مالی بر بیکاری کشورهایی با گروه ­های درآمدی متفاوت را به صورت زیر مقایسه کرد:

ضریب متغیر سرمایه ­گذاری مستقیم خارجی در هر دو گروه درآمدی، موجب کاهش نرخ بیکاری شده است ولی این متغیر در کشورهایی با درآمد بالا تأثیر بیشتری در کاهش نرخ بیکاری داشته است. آثار سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر اشتغال کشورهای مختلف از یک سو به میزان توسعه یافتگی و آماده بودن بسترهای مناسب در این کشورها و از سوی دیگر به سهم FDI در تأمین منابع مالی مورد نیاز این کشورها بستگی دارد. به گونه ­ای که هر اندازه کشوری توسعه یافته­تر و شرایط و بسترهای لازم جهت انجام سرمایه ­گذاری خارجی و شرایط انتقال فن­آوری در آن فراهم­تر باشد، FDI می ­تواند با قدرت بیشتری اشتغال آن کشور را متأثر سازد. عین این حالت زمانی اتفاق می­افتد که میزان نیاز کشوری به منابع مالی خارجی بیشتر باشد، به عبارت دیگر سهم منابع مالی خارجی در تأمین نیازهای مالی این کشورها اهمیت بیشتری داشته باشد (مهدوی و عزیزمحمدلو،۱۳۸۳).
به طور خلاصه می­توان عنوان کرد که احتمالاً FDI در کشور های با درآمدبالا (الجزایر، ایران، اردن، کویت، عربستان سعودی و تونس) به دلیل آماده­تر بودن بستر­های مناسب جهت سرمایه ­گذاری، نیاز بیشتر این کشور­ها به منابع مالی خارجی و درجه­ توسعه یافتگی بالاتر نسبت به کشورهای با درآمد پایین (مصر، مراکش، سودان و سوریه) به کاهش بیشتر نرخ بیکاری منجر شده است.