- . Gasprom ↑
- . Lukoil ↑
- . Azerbaijan International Operatig Company ↑
- . Freedman, “Russian -Iranian Relations in the 1990s”. ↑
- . Ibid ↑
- . آ.گ.زادوخین، سیاست خارجی روسیه؛ خودآگاهی و منافع ملی، (تهران: مؤسسۀ چاپ و انتشارات ابرار معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۴)، صص ۱۹۱- ۱۹۰. ↑
- . کرمی، تحولات سیاست خارجی روسیه؛ هویت دولت و مسألۀ غرب، صص ۱۸۴-۱۸۳ ↑
- . همان. ↑
- . Diaspora ↑
- . کرمی، تحولات سیاست خارجی روسیه؛ هویت دولت و مسألۀ غرب، ص ۱۸۸. ↑
- . Concept ↑
- . کرمی، تحولات سیاست خارجی روسیه؛ هویت دولت و مسألۀ غرب، صص ۱۸۷- ۱۸۶. ↑
- . International Identity ↑
- . Non-specific enemies of Russia ↑
- . Godzimirski, Op.cit., p.22 ↑
- . Other ↑
- . Godzimirski, Op.cit., p.22 ↑
- . کرمی، تحولات سیاست خارجی روسیه؛ هویت دولت و مسألۀ غرب، ص۹۸. ↑
- . همان، صص ۱۱۲- ۱۱۰. ↑
- . سید حسین حجازی، «دکترین امنیت ملی روسیه؛ ریشه ها، عناصر و آرمانها»، در: کتاب کشورهای مستقل مشترکالمنافع؛ CIS، (۲)، تدوین ابراهیم خاتمی خسروشاهی، گردآوری شورای غیردولتی روابط خارجی مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، (تهران: مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، چاپ اول، ۱۳۸۳)، صص ۳۴۸- ۳۴۷. ↑
- . Hiski Haukkala, “Russian Reactions to the European Neighborhood Policy”, in: Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, (September/October 2008), p.43- 44 ↑
- . کرمی، تحولات سیاست خارجی روسیه؛ هویت دولت و مسألۀ غرب، ص ۱۱۳. ↑
- . Haukkala, Op.cit., p.46 ↑
- . Derek Averre, “Russian Foreign Policy and The Global Political Environment”, in: Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, (September/October 2008), p.35 ↑
- . منصور رحمانی، «استراتژی دفاعی و امنیتی روسیه در حوزۀ جنوبی»، در: کتاب کشورهای مستقل مشترکالمنافع؛ CIS، (۲)، تدوین ابراهیم خاتمی خسروشاهی، گردآوری شورای غیر دولتی روابط خارجی مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، (تهران: مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، چاپ اول، ۱۳۸۳)، ص.۱۷۲ ↑
- . Roy Allison, “Strategic Reassertion in Russia’s Central Asia Policy”, International Affairs, 80, (2004), Available at: http://www3.interscience.wiley.com/cgi-bin/fulltext/118753931/PDFSTART, pp.283-284, Last View at: 22 April 2009. ↑
- . Buffer states ↑
- . برزگر، پیشین،ص۱۸۲. ↑
- . رحمانی، پیشین، صص ۱۷۳- ۱۷۲. ↑
- . نظامی، پیشین، صص۹۰- ۸۶. ↑
- . کولایی، سیاست و حکومت در آسیای مرکزی، ص۱۲۴ ↑
- .Godzimirski, Op.cit., p.21 ↑
- . Jonson, “Russia and Central Asia”, p.98 ↑
- . رحمانی، پیشین، ص ۱۷۸. ↑
- . برزگر، پیشین، ص ۱۹۳. ↑
- . محمد رضا دبیری، «نهاد سیاسی، حقوقی جامعۀ کشورهای مستقل مشترکالمنافع، عامل بازدارنده یا شتاب دهندۀ همکاری»، فصلنامۀ مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، سال چهارم، دورۀ دوم، شمارۀ ۱۲، (زمستان ۱۳۷۴)، صص ۴۱- ۳۷. ↑
- . نظامی، پیشین، ص ۱۰۹. ↑
- . رحمانی، پیشین، ص ۱۹۸. ↑
. (The GUAM Organization for Democracy and Economic Development)، گوام سازمانی است که به عنوان یک اتحاد سیاسی، اقتصادی و استراتژیک و برای تقویت استقلال و حاکمیت چهار کشور گرجستان، اوکراین، آذربایجان و مولداوی (جمهوریهای استقلال یافته از شوروی) طراحی شد. همکاری میان این چهار کشور در کنفرانس پیمان کاهش تسلیحات متعارف در سال ۱۹۹۶ در وین اتریش آغاز شد. در ۱۰ اکتبر ۱۹۹۷ رؤسای جمهور این کشورها در جریان اجلاس سران شورای اروپا (Council of Europe) در استراسبورگ با یکدیگر ملاقات کردند و اهداف خود را برای توسعۀ همکاریهای دوجانبه و منطقهای، امنیت منطقهای و اروپایی و روابط اقتصادی و سیاسی اعلام کردند و سازمان گوام (GUAM) را تأسیس کردند. در سال ۱۹۹۹ ازبکستان نیز به این گروه پیوست و نام آن به GUUAM تغییر یافت. همچنین منشور گوام در خلال اجلاس سران این گروه در یالتا در ۶و۷ ژوئن ۲۰۰۱ توسط این ۵ کشور امضا شد. ولی بعد از واقعۀ اندیجان، ازبکستان در ۲۴ مه ۲۰۰۵ از این سازمان خارج شد.
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ).۲۰۰۹, Last View at: 15 April http://www.guuam.org/general/browse.html Available at: ↑
- . «حمایت ترکمنستان ازطرح نابوکو»، سایت خبری- تحلیلی ایراس، سه شنبه ۳ شهریور ۱۳۸۸،
Available at: http://www.iras.ir/Default_view.asp?@=7761&T ، آخرین مشاهده در تاریخ ۱۰/۶/۱۳۸۸. ↑
- . مارتینوف، پیشین. ↑
- . Jonson, “Russia and Central Asia”, p.101 ↑
- . باقر نعمتی، پیشین، صص ۲۹۵- ۲۹۴. ↑
- . زادوخین، پیشین، صص ۲۷۴- ۲۷۳. ↑
- . همان، صص ۲۷۶- ۲۷۵. ↑
- . در آوریل ۲۰۰۹، انفجار در خطوط لوله صادرات گاز ترکمنستان به روسیه، قطع جریان گاز این کشور را در پی داشت و این امر موجب بروز اختلاف میان عشقآباد و شرکت گازپروم گردید. روزنامه نیزاویسیمایا گازییتا این اختلاف و در پی آن سخنان قربانقلی بردی محمدوف، رئیس جمهور ترکمنستان در حمایت از طرح خط لوله گاز «ناباکو» را نمادی از تلاش این کشور برای تجدیدنظر در سیاست انرژی خود ارزیابی کرد.
Available at:
http://www.ng.ru/economics/2009-04-27/1_gazprom.html?mthree=1
Last View at: 30 June 2009 ↑
- . «میزگرد همکاریهای ایران و روسیه در آسیای مرکزی و قفقاز»، فصلنامۀ مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، سال نهم، دورۀ سوم، شمارۀ ۳۲، (زمستان۱۳۷۹)، ص۲۷۱. ↑
- . ادوارد. م. ایوانف.«روابط اقتصادی روسیه و کشورهای آسیای مرکزی»، فصلنامۀ مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، ترجمۀ سعید نقی زاده، سال هشتم، دورۀ سوم، شمارۀ ۲۶، (تابستان ۱۳۷۸)، صص ۷۳- ۶۸. ↑
- . مهدی مطهرنیا، «ناتو، گسترش به شرق و رئالیسم روسی»، در: کتاب کشورهای مستقل مشترکالمنافع؛ CIS، (۲)، تدوین ابراهیم خاتمی خسروشاهی، گردآوری شورای غیردولتی روابط خارجی مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، (تهران: مؤسسۀ فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، چاپ اول، ۱۳۸۳)، صص ۶۰- ۵۹. ↑