گروه ۲: پست‌های فایبرگلاس (FRC Postec plus post) که با بهره گرفتن از سمان رزین سلف ادهزیو سمان شدند.
گروه ۳: فایبر پست‌های کوارتز (D.T. Light Post) که با بهره گرفتن از سمان رزین سلف ادهزیو سمان شدند.
گروه ۴: پست‌های زیرکونیا (Cosmopost) با بهره گرفتن از سمان رزین سلف ادهزیو قرار داده شد.
نمونه‌ها در آکریل‌های سلف کیور مدفون شدند. نیروی فشاری بصورت لینگوالی با سرعت mm/min1 با زاویه ۴۵ درجه تا زمان شکست در سایش تست یونیورسال بکار برده شد.
نتیجه آنکه همه‌ی سیستم‌های پستی اثرات استحکامی مشابهی را به دندان نابالغ تحریک شده نشان دادند و ممکن است در موقعیت‌هایی که به نیروی اضافی نیاز است ترجیح داده شوند(۷۰).
در سال ۲۰۱۲، Costa و همکاران پژوهش تحت عنوان پست‌های فایبرگلاس ساختگی، خستگی و مقاومت به شکست انجام دادند. هدف آنها از این پژوهش ارزیابی مقاومت به شکست دندانهای پرمولر انسان تک ریشه ترمیم شده با سیستم‌های پست و کور ساختگی بعد از شبیه‌سازی خستگی بود.
بدین منظور ۴۰ دندان پرمولر تاجشان قطع شد و طول ریشه‌ی آنها در حد mm13 استاندارد شدند و در رزین آکریلیک بلاک شدند. نمونه‌ها براساس نوع ماده ترمیمی بکار رفته به ۴ گروه (۱۰=n) تقسیم شدند.
پست فایبر پیش ساخته (PFP)
(PFP) + پست‌های فایبر جانبی(PFPa)
(PFP) + فایبر گلاس تک جهت (PFPa)
و پست ساختگی فایبرگلاس تک جهت (CP).
تمام پست‌ها با بهره گرفتن از رزین آکریلیک چسبانده شد و کورها با کامپوزیت رزین ساخته شد.
نمونه‌ها به مدت ۲۴ ساعت در ۳۷ درجه C و رطوبت نسبی ۱۰۰% نگهداری شدند و سپس وارد چرخه‌ی مکانیکی شدند. نمونه‌ها در دستگاه تست یونیورسال تحت فشار با سرعتmm/minute5/0 تا زمان وقوع شکستگی قرار گرفتند. در میان گروه ها اختلاف آماری مشاهده نشد. همه‌ی گروه ها شکست‌های قابل ترمیمی مطلوبی را از خود نشان دادند. پست ساختگی فایبرگلاس بهبود مقاومت به شکست یا تفاوت در الگوهای شکست در مقایسه با پست‌های فایبرگلاس پیش ساخته نشان نداد(۷۱).
در سال ۲۰۱۲، مطالعه‌ای دیگر به منظور بررسی مقایسه‌ای مقاومت به شکست تحت نیروی ساکن و خستگی بر روی دندانهای اندو شده‌ی ترمیم شده با پست‌های فایبرکربین، پست‌های فایبرگلاس و یک سیستم پست عاجی آزمایشی توسط Amibica و همکارانش صورت پذیرفت. در این مطالعه ۷۰ دندان سانترال ماگزیلا آبچوره شده و به ۴ گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون هیچ پستی (۱۰=n)، گروه پست فایبرکربنی (۲۰=n)، گروه پست فایبرگلاس(۲۰=n) و گروه پست عاجی(۲۰=n).
دندانهای گروه کنترل به ارتفاع mm5 تهیه شد. در تمام دندانهای دیگر فضای پست تهیه شد. پست سمان شد و بیلدآپ کور آماده شد. نیمی از نمونه‌ها از گروه تا شکست آماری بارگذاری شد ونیمه‌ی باقی مانده در سیکل بارگذاری توسط فشار مونواستاتیک تا وقوع شکستگی قرار گرفتند.
تجزیه و تحلیل واریانس و مقایسه‌ی چندگانه Bon forooni تفاوت معنی‌دار میان گروه های آزمون را نشان داد. گروه کنترل بالاترین مقاومت به شکست را تحت بارگذاری استاتیک نشان داد(N53/33±۰۵/۹۳۵)، گروه پست عاجی (N69/33±۱۲/۷۳۹)، گروه پست فایبرگلاس (N67/46±۴۴/۶۰۳) و گروه پست فایبر کربنی (N27/19±۱۹/۴۹۷).
این مقادیر بعد از سیکل بارگذاری به ترتیب به N64/29±۶۹/۷۸۶، N56/26±۳۴/۶۴۶، N34/36±۴۷۰ و N95/13±۳۷۹ کاهش یافت.
نتایج نشان می‌دهد که عاج انسانی می‌تواند به عنوان ماده پست تحت فشار استاتیک و خستگی بکار رود. اگرچه در مراحل اولیه‌ی پژوهش، استفاده از پست‌های عاجی در دندانهای آبچوره شده امیدوار کننده به نظر می‌رسد(۷۲).
پژوهش تحت عنوان مقاومت به شکست ساختاری به خطر افتاده و طبیعی دندانهای اندو شده‌ی ترمیم شده با سیستم‌های مختلف پست توسط Mortazavi وهمکاران در سال ۲۰۱۲ صورت پذیرفت. ۴۵ دندان سانترال کشیده شده و اندو شده‌ی فک بالا به ۵ گروه آزمایشی تقسیم شدند(۹=n). در ۲ گروه فضاهای پستی بوسیله‌ی دریل‌های مشابه با سیستم‌های پستی آماده شد که توسط پست‌های نوری دابل تیپر
(DT. Light-Post) (گروه (DT.N و پست‌های زیرکونیا (Cosmopost) (گروه Zr.N) ترمیم شد.
در ۳ گروه دیگر، دیواره های نازک کانالها شبیه‌سازی شد که توسط پست‌های نوری دابل تیپر(DT. W)، پست‌های نوری دابل تیپر و فیبرهای ری باند (DT+R.W) و پست‌های زیرکونیا (Zr.W) ترمیم شد. بعد از تهیه حفره‌ی ترمیم و ترموسایکل، نیروی فشاری بکار برده شد و مقاومت به شکست و مدل‌های شکست بررسی شد. دندانهای ساختگی تضعیف شده ترمیم شده با پست‌های نوری دابل تیپر و فیبرهای ری باند مقاومت به شکست بیشتری نشان دادند و مقاومتشان نسبت به ریشه‌های نرمال ترمیم شده با پست‌های دابل تیپر قابل مقایسه بود.الگوهای شکست مطلوب‌تری در دندانهای ترمیم شده با پست‌های فایبر مشاهده شد(۷۳).
مطالعه‌های دیگر در سال ۲۰۱۲ توسط Valdivia AD و همکاران تحت عنوان اثروجود فایبرپست و تکنیک ترمیم بر روی رفتار بیومکانیکال انسیزورهای ماگزیلاری اندو شده صورت پذیرفت.
۹۰ سانترال فک بالای انسان انتخاب شدند و به ۱ گروه کنترل و ۸ گروه درمان (۱۰=N) تقسیم شد.دندانها معالجه ریشه شدند و ۲ حفره‌ی کلاس III بزرگ مشابه به یک تاج تخریب شده تهیه شد. سپس دندانها با یا بدون پست‌های فایبرگلاس و با بهره گرفتن از ۴ تکنیک ترمیم ترمیم شدند: کامپوزیت رزین مستقیم، روکش ونیری کامپوزیت مستقیم، روکش ونیری سرامیکی feldspathic یا روکش سرامیک feldspathic.
بعد از فرسودگی مصنوعی بوسیله‌ی چرخه حرارتی، انسیزورها در یک زاویه‌ی ۱۳۵ درجه تحت بار قرار گرفتند و فشار با بهره گرفتن از فشار سنج قرار داده شده بر سطوح پروگزیمال و فاسیال ریشه‌ای اندازه‌گیری شد. سپس نمونه‌ها تا حد شکستن تحت فشار قرار گرفتند.
آنالیز آماری نشان داد که گروه شاهد و ترمیم کامپوزیت رزینی مستقیم با و بدون گروه های پست ارائه شده به طور قابل ملاحظه‌ای مقدار مقاومت به شکست بالاتری دارند(۰۰۱/۰P<). تفاوت‌های قابل توجهی برای سیستم پست نشان داده نشد.

حضور پست‌های فایبرگلاس مقاومت به شکست انسیزورهای اندو شده را افزایش نمی‌دهد. ترمیم‌های محافظه کارانه کامپوزیت رزین مقادیر مقاومت به شکست بالاتری را نشان داد(۷۴).
Jindal S و همکاران طی مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲، اثر سیستم پست و طول را بر مقاومت به شکست دندانهای قدامی اندو شده‌ی انسان بررسی نمودند.
۷۵ دندان انسانی کشیده شده، معالجه‌ی ریشه شدند. ۶۰ دندان تاج آنها از mm2 بالاتر از CEJ قطع شد و براساس نوع سیستم پست استفاده شده به ۲ گروه تقسیم شدند: پست فایبرگلاس (GFP) و گروه های پست فایبر ری باند(RFP) .
دندانهای اندو شده‌ای که در آنها پست قرار نمی‌گرفت به عنوان گروه شاهد بودند. هر گروه به ۲ زیر گروه مطابق با طول فضای پست تقسیم شدند: mm5 و mm10 و تمام نمونه‌ها با روکش‌های فلزی ترمیم شدند. مقاومت به شکست با بهره گرفتن از بارها در یک زاویه ۱۳۰ درجه نسبت به محور طولی دندان توسط دستگاه Instron اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که گروه GFP در طول فضای پستmm 10، بطور قابل ملاحظه‌ای بالاترین مقاومت به شکست (N2133/740) را در میان تمام گروه ها و زیرگروهها داشت. کاهش در طول پست منجر به کاهش در مقاومت به شکست در گروه GFP(N1867/425) شد. در حالیکه در گروه RFP، زیر گروه mm5(N6200/299) به طور قابل توجهی مقاومت به شکست بالاتری نسبت به زیر گروه mm10(N9300/216) اما کمتر از کنترل d)8733/437) در هر ۲ زیر گروه نشان داد. پست‌های فایبر گلاس به طور موثری مقاومت به شکست یک دندان اندو شده را افزایش داد، اما تعیین طول مطلوب پست نیز ضروری است(۷۵).
Santini MF و همکاران در سال ۲۰۱۱، پژوهشی با عنوان چرخه خستگی مکانیکال بر دندانهای ترمیم شده با پست‌های فایبر، انجام دادند.
هدف آنان ارزیابی اثر قطرهای متفاوت و خواص سطحی متفاوت از یک پست فایبرگلاس بر مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با فایبر پست‌های بود.
۸۰ دندان تک ریشه‌ی گاوی آماده شد و در یک لوله‌ی PVC با بهره گرفتن از رزین، آکریلیک جاسازی شد و به ۸ گروه (۱۰=N) مطابق با عمق و شکل پست اختصاص داده شد:
(پست فایبر double-tapered صاف) G3, G2, G1 و G4 به ترتیب با قطرهای سرویکال mm4/1، mm6/1، mm8/1 و mm2.
(پست فایبر double-tapered با شیراهای کرونالی) G8, G7, G6, G5 به ترتیب با قطر سرویکال mm4/1، mm6/1، mm8/1 و mm2.
یک سمان سلف-ادهزیو برای سمان کردن پست استفاده شد و بیلد آپ کور بوسیله‌ی رزین کامپوزیت، استاندارد و ساخته شد.
نمونه‌ها به مدت ۷ روز نگهداری شدند و سپس تحت تست خستگی مکانیکی(بار =N 50، زاویه=۴۵ درجه، فرکانس=H21، دما=oc1±۳۷، تعداد چرخه=۱۰۰۰۰۰۰) قرار گرفتند.
نمونه‌هایی که باقی ماندند تحت تست مقاومت استاتیک (mm/min1 و ۴۵ درجه) قرار گرفتند. بارهای شکستگی و حالت شکستگی ثبت شد. نتیجه نشان داد که قطر سرویکالی پست(۰۰۰۱/۰P<) و خواص سطحی (۰۱۰۱۳=P) بطور قابل ملاحظه‌ای، مقاومت به شکست را تحت تاثیر قرار می‌دهد.شیارها مقاوت به شکست را زمانی که قطر پست mm4/1(G2 و G1) بود کاهش داد.
یک همبستگی مثبت متوسط بین مقاومت به شکست و قطر پست فایبر (۰۰۰۱/۰P< و ۴۴۴۵/۰=r2) (تست همبستگی Pearson) دیده شد.
به نظر می‌رسد که یکی ارتباط مستقیم بین قطر پست فایبر و مقاومت به شکست ریشه‌های ترمیم شده با پست‌های فایبر وجود دارد. اما عوامل دیگر هم چون کاهش عاج داخل کانال برای آماده‌سازی مکان پست‌های فایبر عریض‌تر ممکن است مقاومت به شکست را تحت تاثیر قرار دهد، چرا که تفاوتی برای پست‌های فایبری صاف با قطر متفاوت یافت نشد. به عبارت دیگر شیارهای ناحیه‌ی کرونال پست فایبری می‌توانند سبب آسیب مقاومت به شکست شوند(۷۶).
Silva GR و همکاران در ۲۰۰۱۱، اثر انواع پست و تکنیک‌های ترمیمی را بر روی فشار ومقاومت به شکست دندانهای انسیزال گشاد شده بررسی نمودند.
۱۰۵ ریشه‌ دندان انسیزال گاوی اندو شده(mm15) به ۷ گروه (۱۵=n) ترمیم شدند. دو گروه کنترل ©، ریشه‌های دست نخورده، با (Cost post and core) CPC یا GFP(gloss fiber posts) ترمیم شد.
پنج گروه آزمایشی(F)، ریشه‌های گشاد شده، با
GfpAp(Gfp associated with accessory glass fiber posts.)،
GFP Rc(anatomic GFP, relined with composite resin) ترمیم شد.
تمام دندانها با روکش‌های فلزی ترمیم شدند. خستگی مکانیکی با N50/(5)10×۳ انجام شد. نمونه‌ها در ۴۵ درجه تحت بار قرار گرفتند و مقادیر فشار(µs) بر سطوح باکالی و پروگزیمالی ریشه به دست آمد. پس از آن، مقاومت به شکست(N) اندازه‌گیری شد. تفاوت معنی‌داری در مقادیر فشار، میان گروه ها مشاهده نشد. Cpc مقاومت به شکست کمتر و شکست‌های زیادی را در ریشه‌های گشاد شده نشان داد.Gfp در ارتباط با کامپوزیت رزین و پست‌های فایبرگلاس جانبی به نظر می‌رسد به عنوان یک روش موثر برای بهبود رفتار بیومکانیکی ریشه‌های گشاد شده است(۷۷).
مطالعه‌ای دیگر توسط Kern M و Mangold JT 2011 تحت عنوان تاثیر پست‌های فایبرگلاس بر مقاومت به شکست و الگوهای شکست پرمولرهای اندو شده با کاهش قسمتهای ساختمانی متفاوت انجام شد.
در این مطالعه ۶۴ پرمولر ماندیبول کشیده شده و اندو شده به ۴ گروه (۱۶=n) بسته به تعداد دیوارهای عاجی تاجی باقی مانده در محدوده ۳ به صفر، تقسیم شدند.
دندانها در زیر گروه ها، با پست(+) و یا بدون پست(-) با کامپوزیت رین ترمیم شدند.
بعد از ایجاد حفره‌ی -mm8/0 با فرز شولدر، یک فرول mm5/0 آماده شد. دندانها با روکش‌های تمام فلزی که با سمان گلاس آینومر سمان شده بودند، ترمیم شدند.
تمام نمونه‌ها به بارگذاری دینامیکی در یک شبیه‌ساز جونده برای ۲/۱ میلیون سیکل بارگذاری با یک بار سعی N49 در Hz2/1 همراه با سیکل حرارتی(بین ۵ وc55، ۳۰ ثانیه زمان اقامت) قرار گرفتند.
سپس نمونه‌ها در ۳۰ درجه در یک دستگاه آزمایشی یونیورسال تا زمان شکستگی تحت بار شبه استاتیکی قرار گرفتند. نتیجه آنکه مقاومت به شکست پرمولرهای اندو شده به تعداد دیوارهای عاجی تاجی باقی مانده بستگی دارد. محل پست فایبرگلاس تاثیر قابل توجهی بر مقاومت شکست زمانی که کمتر از ۲ دیواره‌های حفره باقی مانده باشد، دارد اما زمانی که ۲ یا ۳ دیواره وجود داشته باشد. تاثیر قابل توجهی ندارد(۷۸).