(همان:۲۶۶)
یارسود از شرفم سر به ثریّا ودریغا که به پایش سر تعظیم به شکرانه نسودم
(همان:۲۹۳)
خرما آن جان علوی کز کف حور بهشت وقت رفتن با لبی خندان گلی بویید و رفت
(همان: ۱۴۴)
دریغا دولت دیدار جانان دریغا صحبت یاران جانی
(همان:۴۱۷ )
ان نسبت
به هم مانند شیرینان و لیکن مرا شهدی است بی مانند از آن لب
(همان: ۹۸)
به یاد گوشه چشم تو ای کمان ابرو چومن به کوی خراباتیان خرابی نیست
(همان: ۱۳۵)
خیال رفتگان، شب تا سحر در جانم آویزد خدایا این شب آویزان چه می خواهند از جانم
(همان: ۳۱۱)
رقت کند به حال من این سربریده شمع ای روشنان حواله به سوز و گداز کن
(همان: ۳۴۶)
میان طا ئران عرش آشیانی به بزم قدسیان بالا نشینی
(همان: ۴۲۶)
به خار و خشت و خارا پرورانده نه در دامان پیراهن حریران
(همان: ۵۶۱)
سهی قدان، رشادت را گوا هان سیه چشمان، سعادت را بشیران
(همان: ۵۶۱)
قید حالت
گوش کن ناله این نی که چو لالای نسیم اشگریزان به نوای بم و زیر آمده است
(همان: ۱۱۲)
پایه های کلبه من چون دلم لرزان و ریزان لیکن اصطبل فلانی پایه ای استبر دارد
(همان: ۱۵۶)
به اسکی بازها ما ند که پایی همه لغزان و لیزان دارد این عمر
(همان: ۲۵۶)
زنان را گو نیا مـد سر فــرازی ازاینپا درهوایان، سربه زیران
(همان: ۵۶۱)
گاهی شاعر به تبع کلماتی مانند ترکستان، هندوستان با بهره گرفتن از پسوند ستان که پسوند مکان است، قید مکان می سازد ماند شکرستان، نگارستان و …
سوسنستان که هم آهنگ صبا می رقصید غرق بوی گل و غوغای هزار آمده بود
(همان: ۲۳۳)
اگر نه این قلمستان همه کلاغستان برای بلبل و قمری هم آشیان بودی

(همان: ۵۸۲)
بکفر زلف تو آن شانه چون یکی شمشیر که صف شکافته آشوب کافرستان را
(همان: ۸۵)
شهریار از شکرستان غزل شاید اگر چون تویی طوطی شکرشکن آیدبیرون
(همان:۳۶۲)
نگذرد شاهد ما بر شکرستان و فا شهریارا همه گرطوطی شیرین سخنی
(همان:۴۲۴)
نکهت باغ گل ونزهت نارنجستان از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز
(همان:۲۵۹)
اما ز مدیح آذ رستان بس کن که نصیب کافرستان
(همان: ۷۰۱)
کاربرد قید تشبیه مانستن،گویی
خطوط دفتر من سیم ساز را ماند قلم معاینه، مضراب سر به راه من است
(همان: ۱۱۱)
به شعرت شهریارا، بی دلان تا عشق می ورزند نسیم وصل را ماند نوید طبع دیوانت
(همان: ۱۴۸)
خزان خواهیم شدساقی کنون مستی غنیمت دان که لاله ساغروشبنم شراب ناب را ماند
(همان:۲۰۲)
بنفشه دخترشکرلب دهقان نماید لیک مغیلانش به صدنیش زبان ارباب را ماند
(همان:۲۰۳ )
ا ختران گویی اخگرا نستند خیمه خاکستری کنند سحاب