اندواز و میراندا[۲۶] (۲۰۰۵) در تحقیقی به جاذبه های گردشگری ورزشی در کشور اسپانیا پرداختند.آن ها دریافتند، که عامل جاذبه های طبیعی با ۳/۷۸ درصد مهمترین عامل در جذب گردشگران ورزشی به کشور اسپانیا است. آن ها همچنین دریافتند که ورزش های ابی با ۸۴/۳۶ درصد و گردش و پیاده روی با ۵۸/۳۱ درصد از اهمیت بیشتری در جذب گردشگران ورزشی برخوردارند.
کوساسی[۲۷] (۲۰۰۵) در تحقیق خود با عنوان گردشگری ورزشی در هند، جاذبه های طبیعی ورزشی در هند که از اهمیت بیشتری برخوردارند را ورزش های زمستانی مانند اسکی و اسکیت در منطقه گلمارج کشمیر، تپه نوردی، گذراندن اوقات فراغت در خانه های قایقی در منطقه دال لیک، گاری سواری و گلف ذکر می‌کند.
یاما گوشی[۲۸] (۲۰۰۸) طی یک پیمایش پرسش نامه ای بر گردشگران ورزشی که در رویدادهای خارجی پیاده روی شرکت کرده‌اند، عوامل جذب کننده مؤثر بر شرکت آنان را به صورت زیر بیان می‌کند:
-
- فرهنگ خاص محلی
-
- طبیعت زیبا
-
- مکان های دیدنی
-
- جذابیت مسیر پیاده روی
-
- ویژگی ها و تصویر رویداد
-
- مسافت مسیر پیاده روی
-
- هزینه
- جذابیت شهر میزبان
یاما گوشی عنوان می‌کند به دلیل این که رویدادهای ورزشی زیادی در مکان های مختلف برگزار می شود، افزایش یا حفظ شرکت کنندگان و گردشگران مشکل است. لذا جذب کردن دوباره آن ها جهت برگزاری موفق رویداد اهمیت زیادی دارد. یاما گوشی طی تحقیق پیمایشی و بر اساس اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه ها ، مدلی از متغیرهای اثر گذار بر بازدید از رویدادهای ورزشی ارائه کرد.
دیری و جاگو[۲۹] (۲۰۱۰) در مقاله خود به مدیریت گردشگری ورزشی در استرالیا پرداختند: گردشگری ورزشی نقش مهمی در اقتصاد ملی و محلی دارد و به نظر می‌رسد از توانایی بالقوه برای افزایش این نقش برخوردار است. سهم گردشگری ورزشی در استرالیا سالیانه حدود سه میلیارد دلار برآورد می شود. در استرالیا، هر کدام از حوزه های ورزش و گردشگری اغلب به وسیله بخش های جداگانه ای از دولت مدیریت می‌شوند. این بدان معنی است که یک منبع مشخص مسئولیت کلی گردشگری ورزشی را بر عهده ندارد و در نتیجه پیشرفت به مشکل بر می‌خورد. در استرالیا مسئولیت گردشگری بر عده ی بخش صنعت گردشگری و منابع است ،در حالی که در مورد ورزش این مسئولیت بر عهده ی بخش ارتباطات، تکنولوژی و اطلاعات و هنر است. به علت نبود ارتباط بین این دو بخش در استرالیا توسعه ی ورزشی دچار مشکل شده است. ارتباط بین ورزش و گردشگری واضح و روشن است اما دانستن این نکته بسیار مهم است که سوق دهنده های کلیدی این دو حوزه کاملاً متفاوت هستند. ورزش به ترویج سبک زندگی سالم در جامعه کمک می‌کند و فعالیت های اوقات فراغت بیشتری را برای ساکنان محلی و نیز رقابت های ملی و بین‌المللی به وجود می آورد و گردشگری تشویق مردم به مسافرت دور از محل زندگی و صرف پول در این فرایند است. صنعت گردشگری به ورزش به عنوان یکی از عوامل بر انگیزاننده ی مسافرت توجه می‌کند.
در استرالیا به هنگام میزبانی بازی های المپیک تابستانی، گردشگری ورزشی تحت پوشش یک وزارت فدرال واحد در دستگاه دولتی قرار گرفت. این کار به خاطر افزایش منافع استرالیا از میزبانی این رویداد بزرگ صورت گرفت و سکویی برای توسعه راهبرد گردشگری ورزشی ملی ایجاد کرد .بعد از بحث ها و مشورت های زیاد وزارت فدرال طرح پیشنهادی راهبرد گردشگری را در سال ۲۰۰۰ منتشر ساخت. اجزای مهم راهبرد گردشگری عبارت بودند از: هماهنگی صنعت، تعلیم و تربیت، تنظیم دولتی، ساختار، ارزیابی درآمد های اقتصادی و تحقیقات. این طرح عاملی بود که مهارت ها و انرژی عوامل زیادی را که به صورت مجزا در بخش گردشگری ورزشی فعال بودند را گرد هم آورد. با این حال این سند راهبردی از شکل یک طرح پیش نویس فراتر نرفت. بعد از بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۰ سیدنی ساختار دهی مجدد دولتی انجام شد که باعث جدایی مجدد دو حوزه ی ورزش و گردشگری از هم شد و هر کدام از آن ها دوباره به بخش های مختلف دولتی تقسیم شدند.
دیوید[۳۰] (۲۰۱۳) در این مقاله یک مدل مفهومی با کیفیت در رویداد گردشگری ورزشی در جایی که کیفیت درک شده از گردشگری ورزشی ( توریسم ورزشی با کیفیت ) برای تاثیر گذاشتن بر رضایت توریستی که قصد بازگشت به محل رویداد و یا خود رویداد را دارد گفته شده است. در این پژوهش کیفیت گردشگری ورزشی دارای چهار بعد اصلی است که هر کدام دو یا چند زیر مجموعه تعریف شده دارند . بعد اولیه شامل کیفیت دسترسی ( متشکل از دسترسی به مقصد، محل ورزش، هتل)، بعد دوم شامل کیفیت محل های اسکان ( از جمله محیط زیست، تعامل و ارزش ) ، بعد سوم شامل کیفیت محل برگزاری ( متشکل از ورزشگاه، دسترسی آسان) ، و بعد چهارم شامل کیفیت مسابقه ( از جمله روند مسابقه و محصول مسابقه ) . مدل چند بعدی ارائه شده از کیفیت گردشگری ورزشی در این پژوهش به پویایی گردشگری ورزشی و ارائه دستورالعمل برای تسهیل در رضایت گردشگران و همچنین تلاش برای ارائه بهترین تجربه برای گردشگران ورزشی است.در این مقاله مشخص شد که هر چه کیفیت ارائه شده توسط مسیولان مسابقات بیشتر باشد امید به بازگشت گردشگران نیز بیشتر است.به بیان دیگر هرچه امکانات و تسهیلات برگزاری مسابقات از نظر کیفی و کمی بیشتر باشد امکان باز گشت گردشگران به مسابقات و رویدادهای بعدی بیشتر است.
لیم[۳۱](۲۰۱۳)در بررسی خود به تحقیقی به بررسی عوامل مؤثر در موفقیت ارائه دهندگان گردشگری ورزشی جهت سازماندهی افرادی که از لحاظ جسمی از کار افتاده هستند پرداخت. به طور کلی تجزیه و تحلیل جهت گیری افرادی که از لحاظ جسمی معلول هستند ، علاوه بر تسهیل در امر برنامه ریزی برای ارائه دهندگان مربوط و سیاست گذاران ،در درک توسعه استراتژی برای ترویج رویدادهای ورزشی بین افراد با معلولیت بسیار مؤثر است. این مقاله در مالزی و هدف از آن مطالعه افرادی بود که ازلحاظ جسمی معلول بودند . این تحقیقات در یک نمونه از ۳۱۲ نفر معلول انجام شد. با توجه به نتایج ، افراد معلول با ترکیبی از محدودیت های ساختاری ، محدودیت های فردی ، محدودیت های درون و محدودیت های فرهنگی مواجه هستند. اکثر آن ها به لحاظ ساختاری در مشارکت رویداد ورزشی محدود ند. اگر چه حمل و نقل عامل اصلی محدودیت است اما مشارکت از طریق اتخاذ استراتژی های هماهنگی بین فردی، استراتژی کسب مهارت ، استراتژی های مدیریت زمان، و استراتژی های منابع مالی می‌تواند تاثیر بسیار زیادی در مشارکت این گروه از افراد جامعه داشته باشد.با توجه به این که این قشر از افراد به دلیل معلولیت مشارکت کمتری در رویدادهای ورزشی دارند ، ارائه دهندگان مربوط و سیاست گذاران می‌توانند با شناسایی محدودیت های آنان و ارائه راه کار لازم و برنامه ریزی مدون و دقیق به مشارکت هرچه بیشتر این افراد کمک کنند.
